αρνί ή το κατσίκι, που ψητό, σουβλιστό, στην κατσαρόλα ή στη γάστρα, θα έρθει να ολοκληρώσει το πασχαλινό τραπέζι, όλο και τσιμπολογάμε. Την ώρα της προσμονής για εκείνη την πρώτη μπουκιά λιμπιστικής πετσούλας, που κάθε χρόνο επανέρχεται αμείωτη, όπου και να μαζευτούμε, στην εξοχή, στην αυλή, στο μπαλκόνι ή στην τραπεζαρία του σπιτιού μας σιγοπίνουμε, σιγοτρώμε, απολαμβάνουμε το λαμπριάτικο αντάμωμα.
Περιμένοντας τουρώνια, καυκαλίθρες… Βάζουμε ωραίες χλωρές μυζήθρες κι ανθότυρα, τα φρέσκα της άνοιξης, σε διάφορες πίτες και πιτάκια.
Κάνουμε προθέρμανση με τζατζίκι στην παραλλαγή που προτιμάμε –το γιαούρτι άλλωστε ταιριάζει πολύ με τα πασχαλινά εδέσματα–, μια ωραία αυγοσαλάτα, μια που τα τιμάμε αυτές τις μέρες τα αυγά. Χαιρόμαστε μοσχομυριστές τάρτες με τα ζαρζαβατικά και τα χόρτα αυτής της εποχής, που η φύση τα δίνει όλα απλόχερα, χυμώδη, τριζάτα, ζωντανά. Σπανάκια, λάπαθα, μΚόβουμε μια μεγάλη πράσινη σαλάτα για τη μέση και μοιραζόμαστε συκωτάκια πανέ, γαρδουμπάκια κοκκινιστά ή και λαδοριγανάτα, σις κεφτέ με άρωμα μικρασιάτικο, θεσσαλικούς τζιγεροσαρμάδες κι άλλα μερακλίδικα μεζεδάκια. Και προσέχουμε να μην το παρακάνουμε. Έπεται το γνωστό κρεατικό κρεσέντο. Το πατροπαράδοτο.