Το άγριο ρύζι είναι ο σπόρος ενός αυτοφυούς φυτού της Βόρειας Αμερικής, που ευδοκιμεί σε ψυχρά κλίματα (π.χ. στον Καναδά, ο οποίος τροφοδοτεί σχεδόν όλη την Ευρώπη). Ανήκει στα αγρωστώδη, μια μεγάλη οικογένεια φυτών που συμπεριλαμβάνει όλα τα σιτηρά (σιτάρι, κριθάρι, ρύζι κ.λπ.), τον αραβόσιτο αλλά και πολλά αγριόχορτα (βέλιουρας, αγριάδα κ.ά.).
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μπρόκολο: γιατί μας κάνει καλό (+15 νόστιμες συνταγές για κάθε μέρα)
Πολλές φορές, λόγω χρώματος, το μπερδεύουμε με το καστανό ή το πιο κοντό μαύρο, όμως ελέγχοντας το σχήμα των κόκκων (το άγριο είναι λεπτό και μακρύ, τα άλλα δύο κοντά και γεμάτα), καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για διαφορετικές ποικιλίες ρυζιού. Πλούσιο σε καλά ποιοτικά χαρακτηριστικά, το προτιμάμε γιατί αποτελεί πηγή φυτικών ινών και πρωτεϊνών, για τη μεγάλη συγκέντρωση σε αντιοξειδωτικά και τη μικρή περιεκτικότητά του σε γλουτένη. Συγκεκριμένα:
Είναι πλούσιο σε πρωτεΐνες
Το σκούρο καστανό χρώμα του οφείλεται στον εξωτερικό φλοιό, δηλαδή το πίτυρο, όπου βρίσκονται τα περισσότερα θρεπτικά συστατικά του, μεταξύ των οποίων και οι πρωτεΐνες. Ακόμη και μετά το μαγείρεμα, που καταστρέφει ένα ποσοστό των πρωτεϊνών, το άγριο ρύζι έχει διπλάσια ή και τριπλάσια πρωτεϊνική περιεκτικότητα από ό,τι το (μαγειρεμένο επίσης) άσπρο.
Περιέχει αντιοξειδωτικά και άλλα
Το άλλο μεγάλο πλεονέκτημά του ονομάζεται ανθοκυανίνες. Πρόκειται για μια κατηγορία φυτοχημικών ουσιών, οι οποίες δίνουν το χρώμα σε πολλά τρόφιμα (π.χ. μαύρα μούρα, κόκκινες πιπεριές κ.ά.) και περιέχουν πολλά αντιοξειδωτικά συστατικά, πολύτιμα για την αντιγηραντική τους δράση.
Ακόμη, το άγριο ρύζι περιέχει ελάχιστο νάτριο, δηλαδή η κατανάλωσή του δεν επηρεάζει την υψηλή αρτηριακή πίεση και τη λειτουργία της καρδιάς, ενώ γενικότερα συνιστάται και σε διαβητικούς (για τους οποίους το άσπρο ρύζι και τα φτωχά σε φυτικές ίνες, εξεξεργασμένα δημητριακά δεν θεωρούνται καλές επιλογές). Τέλος, είναι ιδανικό για δίαιτα (οι φυτικές του ίνες μάς κρατούν χορτάτους περισσότερη ώρα).
Στο τραπέζι
Το άγριο ρύζι ταιριάζει πολύ με πουλερικά, κυνήγι, αλλά και με λευκά ψάρια. Η γεύση του είναι ιδιαίτερη και θυμίζει ξηρό καρπό· είναι αρκετά νόστιμο ακόμη και χωρίς σάλτσες, οπότε ιδανικά (και προς αποφυγήν περιττών θερμίδων) μπορούμε να το καταναλώσουμε ως συνοδευτικό ψητού φιλέτου, καρυκευμένο με λίγο πιπέρι ή κάποιο φρέσκο ή ξερό μυρωδικό της αρεσκείας μας.
Πώς θα το μαγειρέψουμε
Μια γενική οδηγία για το μαγείρεμά του είναι: 4 – 5 μέρη υγρό για κάθε 1 μέρος άγριου ρυζιού και περίπου 40 – 50 λεπτά μαγειρέματος. Ωστόσο, κάθε εταιρεία δίνει τη δική της αναλογία νερού – ρυζιού και διαφορετικό χρόνο μαγειρέματος. Ακολουθούμε λοιπόν αυτές τις οδηγίες, έχοντας όμως κατά νου, προς αποφυγήν λαθών, ότι το μαύρο ρύζι είναι έτοιμο όταν σκάσει ο φλοιός του και φανεί το άσπρο εσωτερικό του. Προσοχή, δεν πρέπει να παραμαλακώσει ούτε να «γδυθεί» εντελώς από το φλοιό του, αλλά να κρατάει στο δόντι.
Σε περίπτωση που θέλουμε να το μαγειρέψουμε με άλλα είδη ρυζιού, θα πρέπει να το μαγειρέψουμε αρχικά μόνο του σε σχετικά χαμηλή φωτιά για περίπου 20 – 30 λεπτά και μετά να προσθέσουμε τα υπόλοιπα (θέλει προσοχή για να μην παραβράσει, αλλά ούτε να μείνουν άψητα τα άλλα).
