Έχω ετοιμάσει ένα γεύμα με πεντακόσια πρώτα πιάτα και άλλα τόσα κυρίως. Ποιος θα τα φάει όλα αυτά, θα μου λένε πάλι οι καλεσμένοι μου. Ξέρω τι κάνω εγώ, γιατί στο τέλος δε θα μείνει ούτε ψίχουλο. Είμαστε μια παρέα λιχούδηδων και όταν έχει γλέντια και χαρές δε σταματάμε το φαΐ μέχρι να σκάσουμε. Το κακό είναι ότι συνήθως ξεχνάμε να αφήσουμε χώρο για το γλυκό. Τώρα που έμαθα όμως, φροντίζω το επιδόρπιο που θα φτιάξω να είναι κάτι ανάλαφρο και γευστικό, που δεν θα μας πέσει βαρύ μετά το πλούσιο δείπνο.
Έτσι λοιπόν πιάνω και φτιάχνω μια μεγάλη μους. Ή και δυο μικρότερες για να έχουμε επιλογή. Και τι δεν μπορείς να μεταμορφώσεις σε μους. Η μους είναι ιδέα. Το βασικό χαρακτηριστικό τους είναι η ανάλαφρη, συννεφένια υφή τους που συνήθως προκύπτει από τη μαρέγκα που ενσωματώνουμε και δίνει σώμα στο γλυκό, χωρίς να χρειάζεται παντεσπάνι ή βαριές κρέμες για να πάρει όγκο.
Μερικές από τις αγαπημένες μας είναι η μους με τυρί κρέμα και φρούτα του δάσους, η μους αμύγδαλο και η μους αχλάδι. Είναι πολύ φρουτένιες, αρωματικές και απίθανα ελαφριές.
Είναι όμως και η ανάγκη μας για σοκολάτα που πρέπει να ικανοποιήσουμε. Εκεί κολλάει οπωσδήποτε μια μους σοκολάτα με μπράντι και μια μους πραλίνα με σοκολάτα. Όσο για τη μους καφέ με λικέρ είναι το αγαπημένο επιδόρπιο για όλους εκείνους που απολαμβάνουν να τελειώνουν το δείπνο τους με ένα φλιτζανάκι εσπρέσο.