Είναι υλικό-πασπαρτού το γιαούρτι. Με ένα σωρό τρόπους το χρησιμοποιούμε στην κουζίνα. Παίρνουμε ένα κεσεδάκι, μερικά λαχανικά και μερικά μυρωδικά και στο πι και φι φτιάχνουμε ένα τζατζίκι ή μια αρωματική ινδική ραΐτα, ένα δροσερό ντιπ για τα κεφτεδάκια και τους ψευτοκεφτέδες, τα κεμπάπ ή τα φαλάφελ, ένα άλειμμα για το σάντουιτς, μια κρύα σος για μια πράσινη σαλάτα ή μια πατατοσαλάτα. Οι μαρινάδες με γιαούρτι επιτρέπουν στο κρέας να κρατήσει την υγρασία του. Έτσι τα σουβλάκια γίνονται ιδιαίτερα τρυφερά, το ίδιο και μια τηγανιά με κοτόπουλο, χοιρινό ή αρνί, κι όταν μπουν στο παιχνίδι και διάφορα μπαχαρικά, πάπρικα, γλυκιά ή καυτερή, τζίντζερ, τσίλι, μπούκοβο, κύμινο, ξερός κόλιανδρος και πάει λέγοντας, η νοστιμιά είναι εγγυημένη.
Στραγγιστό τις περισσότερες φορές, αγελαδινό αλλά και πρόβειο ή κατσικίσιο, σε πολλά ακόμη συμμετέχει. Το γιαούρτι μπαίνει σε πίτες και πιτάκια ή σε τάρτες, άλλοτε στη ζύμη κι άλλοτε στη γέμιση, βοηθώντας τα υλικά να δέσουν μεταξύ τους και να γίνει πιο ζουμερή. Μπορούμε να αντικαταστήσουμε μ’ αυτό την κρέμα γάλακτος στον μουσακά ή στο παστίτσιο ούτως ώστε η μπεσαμέλ να γίνει πιο ανάλαφρη, με λιγότερα λιπαρά, καθώς επίσης και στις πατάτες ογκρατέν. Να το βάλουμε σε σάλτσες για ζυμαρικά ή κρεατικά (συνήθως μπαίνει στο τέλος, λίγο πριν ή αφού αποσύρουμε το φαγητό, αλλά στην περίπτωση που χρειαστεί να το ζεστάνουμε, θα πρέπει προτού το προσθέσουμε να το αναμείξουμε με κορν φλάουρ, γιατί όταν βράσει κόβει). Μπορούμε να φτιάξουμε πολλών λογιών γιαουρτόσουπες, από έναν ποντιακό τανωμένο σορβά και μια ντοματόσουπα με γιαούρτι μέχρι λευκές «γκασπάτσο». Κι εκείνο το ψητό αρνίσιο μπούτι με κρούστα γιαουρτιού, πάντως, όπως και ο μικρασιάτικης καταγωγής νταβάς του πασά (αρνί με γιαούρτι και μυρωδικά στο ταψί), που θα βρείτε παρακάτω, μαζί με πολλά ακόμη γιαουρτομαγειρέματα, είναι θαύμα. Γράφουν «κυριακάτικο τραπέζι» στην ούγια.