Το Στέκι του Ψαρά: απλό, νόστιμο και τίμιο φαγητό στη Σαντορίνη

Έχει φτάσει στο σημείο να μοιάζει παράταιρη μια κλασική, λαϊκή ταβέρνα στη Σαντορίνη. Στον δημοφιλή τουριστικό προορισμό όπου βασιλεύει η δημιουργική κουζίνα, το fine dining και η fusion μαγειρική, συρρέουν τα μεγαλύτερα ονόματα της ελληνικής γαστρονομικής σκηνής, και όχι μόνο. Θα μπορούσαμε να μιλάμε για έναν γαστρονομικό προορισμό, μόνο όμως αν συνυπήρχαν και τα δύο, το λαϊκό-παραδοσιακό δηλαδή μαζί με το σύγχρονο-δημιουργικό. Όμως, πώς μπορεί ένας προορισμός να χαρακτηριστεί γαστρονομικός όταν δεν είναι ολοκληρωμένος, καθώς του λείπουν τα θεμέλια, το πρώτο σκαλοπάτι για την αναρρίχηση της σκάλας; Στο πρόσφατο ταξίδι μας στο νησί, ψάξαμε πολύ και καταφέραμε και βρήκαμε μετρημένες στα δάχτυλα κλασικές ταβέρνες που σερβίρουν καλομαγειρεμένο φαγητό σε λογικές τιμές και απευθύνονται μεταξύ άλλων και στους ντόπιους. Που δεν κάνουν «αρπαχτή», προσέχουν τα υλικά τους και σέβονται τον πελάτη που θα καθίσει στα τραπέζια τους, χωρίς να κάνουν διακρίσεις αν είναι ο μπαρμπα-Μήτσος από το Μεγαλοχώρι ή ένα ζευγάρι από την άλλη άκρη της γης.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣZάκυνθος: Αγρόκτημα και ταβέρνα, οι Αμπελοστράτες είναι ένας μικρός παράδεισος φύσης και γεύσης Μία από αυτές τις σπάνιες περιπτώσεις είναι Το στέκι του ψαρά, όπου δεν ξέρουν τι πάει να πει σεβίτσε. Ένα ταβερνάκι «κρυμμένο» σε κοινή θέα, μπροστά στη μαρίνα της Βλυχάδας, από όπου ξεκινούν δεκάδες καταμαράν καθημερινά για να κάνουν τον γύρο του νησιού στους εκατοντάδες τουρίστες. Ελάχιστοι από αυτούς γυρνούν να ρίξουν μια ματιά στο ταπεινό μαγαζάκι που βρίσκεται ακριβώς δίπλα σε ένα κατάστημα με τουριστικά είδη. Την ταβέρνα τη δουλεύει η οικογένεια της κυρίας Ρούλας Πρέκα από το Εμπορειό, τα τελευταία 16 χρόνια. «Παλιά ασχολιόμουν με τα τουριστικά, στην Περίσσα», μας έλεγε καθώς έπλεκε σε μια σκιά στην άκρη της αυλής. Είναι ανοιχτά όλο τον χρόνο, γιατί αρέσει στους ντόπιους αυτή η ταβέρνα, που έχει το προνόμιο να τσιμπά τα ψαράκια κατευθείαν μέσα από τα δίχτυα των καϊκιών. «Μη με βγάλεις χοντρή», έλεγε γελώντας στον φωτογράφο Μιχάλη Παππά, καθώς μας πήγε στο ψυγείο για να μας δείξει τα φρέσκα ψάρια ημέρας: γόπες, σαρδέλες, σκάρους, σαφρίδια και σαχλόγιαννους, όπως λέει τα προσφυγάκια. «Σαρδέλα και γαύρο φέρνουμε από την Αθήνα, όλα τα άλλα είναι από εδώ».

Πήραμε καλαμάρι που ήταν ολόφρεσκο, τρυφερό και γλυκό – κομμένο με αναπάντεχο τρόπο σε μεγάλες λωρίδες, τηγανίζεται στην εντέλεια, κι ήταν ό,τι πιο νόστιμο δοκίμασα στο νησί, σετ με μια μερίδα εξίσου καλοτηγανισμένες πατάτες. Στην πίσω μεριά του μαγαζιού έχουν μια μικρή ψησταριά, όπου ξεροψήνουν τα πιο μεγάλα ψαράκια, ενώ τα μικρότερα, μαζί με σουπιές και καλαμάρια, περνούν από υποδειγματικό τηγάνι. Πήραμε και ωραία βλίτα, καλοβρασμένα και πράσινα, γίγαντες πλακί και γόπες τηγανητές. Ο κατάλογος είναι σε στιλ άλμπουμ, με φωτογραφίες των φαγητών, έχει και τα τουριστικά, βλ. χοιρινή, μπιφτέκι και φιλέτο κοτόπουλου, αλλά αν ψαχουλέψεις και ρωτήσεις την κυρία Ρούλα θα σου πει και για τις τοπικές σπεσιαλιτέ της, όπως φάβα, ντοματοκεφτέδες και μπακαλιάρο ξελουριστό.