Νησί ζωντανό, με πλούσια κοινωνική και πολιτιστική ζωή, η Σύρος είναι ένας φιλόξενος προορισμός σχεδόν για κάθε εποχή του χρόνου. Ως πρωτεύουσα των Κυκλάδων, είναι έδρα υπηρεσιών, διαθέτει νοσοκομείο, Πολυτεχνείο, θέατρο, θερινό σινεμά και πολλά αξιόλογα εστιατόρια. Το καλοκαίρι οι επιλογές είναι σαφώς περισσότερες, καθώς στο παιχνίδι της εστίασης μπαίνουν και οι παραλιακές ταβέρνες που ανοίγουν για τη σεζόν.
Αμπέλα: Η καλοκαιρινή ταβέρνα όπως θα έπρεπε να είναι
Σε μια πανέμορφη μικρή παραλία, την Αμπέλα, βρίσκεται η ομώνυμη ταβέρνα, η οποία θα έπρεπε να γίνει το πρότυπο για όλες τις καλοκαιρινές ταβέρνες της χώρας μας. το επίπεδο της κουζίνας, η ευγένεια, το σέρβις, πολύτιμοι οδηγοί για όλους τους επιχειρηματίες που αναλαμβάνουν να ταΐσουν τουρίστες, Έλληνες και ξένους. Η σεφ Μάρω Διακάτου, που έχει αναλάβει την κουζίνα, δεν είναι διόλου τυχαία περίπτωση. Έχει ισχυρή εδραιωμένη άποψη για τη γαστρονομία που θέλει να υπηρετήσει. Ερευνήτρια των παραδοσιακών αιγαιοπελαγίτικων συνταγών, με κέφι και διάθεση να μάθει, να διασώσει, να ανανεώσει κι έτσι να συνεχίσει… Το μενού που έχει σχεδιάσει είναι ένας χάρτης του Αιγαίου, με αναφορά σε συγκεκριμένα κυκλαδίτικα πιάτα, όπως η κάππαρη με τ’ αυγά (κιμωλιάτικη στραπατσάδα), η ξεσκέπαστη τυρόπιτα από τη Νάξο και το σπαγγέτι με πάστα από συριανό λουκάνικο. Το φαγητό της είναι η αποτύπωση μιας ηλιόλουστης φωτεινής καλοκαιρινής κουζίνας, βγαλμένης κυριολεκτικά από το μποστάνι στο πιάτο, ποτισμένης με καλό, επώνυμο εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο. Ξεχωρίσαμε επίσης την κυκλαδίτικη σαλάτα, ένα είδος εμπλουτισμένης χωριάτικης, με κατσικίσιο ξινοτύρι, το τζατζίκι με ξινοτύρι Σύρου και μάραθο και τους κολοκυθοκεφτέδες. Εξαιρετικό και το πιάτο εκείνης της ημέρας, η ρεβυθάδα σε πήλινο με κόκαλα με το μεδούλι.
Παραλία Αμπέλας, Σύρος, Τ/22810-45.110. Ανοιχτά καθημερινά από τις 12.30 το μεσημέρι. Κόστος: 20 €/άτομο, χωρίς τα ποτά.
(Φωτογραφία: Purplesheep)
Ono Concept: Η τέχνη του… κανακεύειν
Σούρουπο στην παραλία Αγκαθωπές, ένα χιλιόμετρο περίπου από την Ποσειδωνία. Η πιο πολυσύχναστη ίσως παραλία της Σύρου βρίσκεται στα νοτιοδυτικά του νησιού και είναι προικισμένη με γαλανά διαυγή νερά και χρυσή άμμο. Εκεί έχει στηθεί εδώ και τρία χρόνια το Ono Concept, ένα all day bar-restaurant με ξαπλώστρες-κρεβάτια, μπαρ, εστιατόριο, sushi-bar, αλλά και μπουτίκ με ρούχα επιλεγμένων σχεδιαστών και χειροποίητα κοσμήματα, καθώς επίσης και χώρο για μασάζ και θεραπείες ομορφιάς. Η αλήθεια είναι ότι το όλο κόνσεπτ μοιάζει να ταιριάζει περισσότερο στη Μύκονο, η σοφιστικέ Σύρος δεν μας είχε συνηθίσει σε τόσο κοσμικές καταστάσεις. Γιατί όχι, όμως; Το σκηνικό είναι ειδυλλιακό και το προσωπικό εκπαιδευμένο στο… κανάκεμα – με το ανάλογο αντίτιμο. Το βράδυ, η παραλία ερημώνει, οι ξαπλώστρες –για τις οποίες δίνεται καθημερινή μάχη, γι’ αυτό μη διανοηθείτε να πάτε χωρίς κράτηση– αδειάζουν και τη σκυτάλη παίρνουν το μπαρ και το εστιατόριο, ιδανικό σημείο για ένα βραδινό δείπνο δίπλα στη θάλασσα, με κοκτέιλ και ωραίες μουσικές. Στην κουζίνα μια παλιά γνώριμη του «Γαστρονόμου», η σεφ Λίνα Φουρνιστάκη, η οποία είναι και ιδιοκτήτρια του Ono, μαζί με τον σύζυγό της. Αν πήρατε το προηγούμενο τεύχος μας, ίσως μαγειρέψατε το ριζότο με τη γεύση των γεμιστών που μας πρότεινε ή τα φασολάκια με κανελογαρίφαλα και άλειμμα φέτας, σερβιρισμένα σε φραντζολάκι. Τον Δεκέμβριο είχε στρώσει για εμάς ένα ολόκληρο φραγκολεβαντίνικο πρωτοχρονιάτικο δείπνο στη Σύρο, με χειροποίητο γαλοτύρι με κάστανα και πετεινόσουπα αυγολέμονο, μεταξύ άλλων, και το Πάσχα είχε συμμετάσχει στο κάλεσμα που απευθύναμε στους σεφ των Κυκλάδων, στο οποίο συνεισέφερε με συνταγές για χορτοκεφτέδες με συριανή γραβιέρα, τυροκαυτερή με κυκλαδίτικα τυριά και άλλα πολλά ενδιαφέροντα. Αυτά για να ξεκαθαρίσουμε ότι πρόκειται για σεφ με φαντασία και εγνωσμένο ταλέντο στην αναδημιουργία των πιάτων αναφοράς της παιδικής μας ηλικίας, με γούστο και άποψη, τρυφεράδα και αισθαντικότητα.
Στην κουζίνα του Ono βγάζει στην επιφάνεια και άλλα στοιχεία της, μιας δυναμικής μαγείρισσας που μπορεί να υπηρετήσει κόντρα ρόλους, αλλά και απαιτητικά concept, όπως αυτό ενός ολοήμερου εστιατορίου-μπαρ, όπου η κουζίνα καλείται να προσαρμοστεί γρήγορα, σερβίροντας από φαγητό παραλίας με μπέργκερ και σάντουιτς μέχρι δείπνο αξιώσεων με πιάτα-πασπαρτού, όπως ριζότο με μελάνι σουπιάς και λάδι τρούφας ή καρπάτσιο με κάππαρη. Δύσκολο έργο, όταν η επικεφαλής σεφ καλείται να βρίσκεται παράλληλα και στο «Αλλού Γυαλού», το εξαιρετικό εστιατόριο που διατηρεί στην παραλία Κίνι της Σύρου και το οποίο πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφτείτε. Φαίνεται όμως ότι η ομάδα είναι καλοκουρδισμένη, έμπειρη και έτοιμη να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις.
Αγκαθωπές, Σύρος, Τ/22810-45.099. Ανοιχτά όλη μέρα.
(Φωτογραφία: Κώστας Μπουγιούρης)
Ηλιοβασίλεμα: το χουνκιάρ γίνεται και με σφυρίδα!
Στο στόμα ακόμα η αρμύρα της θάλασσας. Στον αέρα η αρμύρα της θάλασσας. Και στο πιάτο, πάλι, θαλασσινή αρμύρα ζεματισμένη ελαφρώς, με λαδολέμονο ντομάτας και αχινό. Πόσο ταιριαστό το σκηνικό, τόπος και φαγητό γίνονται ένα, εμπειρία συνολική.
Η παραλία από το τραπέζι δεκαπέντε βήματα. Μισοβρεγμένοι ακόμα, με τα μέλη κουρασμένα γλυκά, το στομάχι άδειο, έτοιμο, ανυπόμονο, θα απολαύσουμε ένα από τα ωραιότερα γεύματα του καλοκαιριού, ενορχηστρωμένο από τον Κώστα Μπουγιούρη, τον ευρηματικό σεφ και εστιάτορα του «Ηλιοβασιλέματος», έναν μάγειρα στιβαρό, με προϋπηρεσία σε εστιατόρια εγχώρια και ξένα, και σταθερή παρουσία στο νησί κάθε καλοκαίρι από το 1992, οπότε άνοιξε το εστιατόριό του στον τουριστικό Γαλησσά. Για την αρχή, ταρτάρ μπαρμπουνιού με σχοινόπρασο και ένα σφιχτό καρπάτσιο τόνου, ωδή στη θαλασσινή ωμοφαγία, πιάτα με τα οποία ο σεφ περνάει μήνυμα ηχηρό: εδώ δεν είναι παίξε γέλασε, ξεχάστε το τρίπτυχο πατάτες-καλαμαράκια-χωριάτικη. Την επόμενη στιγμή όμως μας κλείνει το μάτι, σερβίροντας τα πιο τέλεια τηγανητά καλαμαράκια που έχουμε φάει (αφρός στο στόμα, με τις υφές να ισορροπούν ιδανικά μεταξύ της τραγανής κρούστας και της μαλακής σάρκας) – μια έκτακτη προσθήκη στο μενού, φερμένη με την πρωινή ψαριά. Το απλό και το δημιουργικό συναντιούνται ξανά στα επόμενα πιάτα του: την ταραμοσαλάτα με μελάνι σουπιάς και τριμμένο αυγοτάραχο, την κολοκυθόπιτα στη σχάρα με ξινοτύρι, την τάρτα με βλίτα, μυρώνια και μάραθα, το χουνκιάρ σφυρίδας, πιάτο ονομαστό που φτιάχνει με διάφορα φρέσκα ψάρια, ανάλογα με την ημέρα. Γεύσεις περίτεχνες αλλά ισορροπημένες, που μαρτυρούν μάγειρα ακομπλεξάριστο, έμπειρο, καλλιεργημένο, με άποψη για το τι σημαίνει καλή μαγειρική, γειωμένη με τον τόπο, το κλίμα, την εποχή. Αξίζει επίσης να σταθούμε σε δύο λεπτομέρειες: στο τραπέζι έρχεται το συσκευασμένο επώνυμο ελαιόλαδο της Ladolea, ενώ στην κάβα του έχει ένα καλό απόθεμα από το κρασί του ντόπιου οινοποιείου κι έτσι είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε φιάλες από διάφορες χρονιές.
Γαλησσάς, Σύρος, Τ/22810-43.325. Ανοιχτά καθημερινά από το μεσημέρι. Περί τα 25-35 €/άτομο, χωρίς το κρασί.
Λιλής: Θα φάμε φιδέ και θα μας αρέσει!
Τη δεκαετία του ’50, ο Λεονάρδος Ρούσσος, σφάχτης σε χοιροσφάγια, γνωστός ως Λιλής, άνοιξε μια ταβέρνα στην Άνω Σύρο που έγραψε ιστορία. Τα πρώτα χρόνια λειτουργούσε σε ένα σκοτεινό κατώγι με βαρέλια ολόγυρα, κι εκεί μαζεύονταν οι Συριανοί για να πιουν και να ακούσουν ρεμπέτικα. Εκεί είχε παίξει και ο ίδιος ο Μάρκος Βαμβακάρης. Αργότερα, ο Λιλής ανέβηκε στα «πάνω πατώματα», σε έναν χώρο με θέα ζηλευτή, με μια ηλιόλουστη σάλα και μια ωραία αυλή. Ενενήντα επτά ετών σήμερα, έχει μεταλαμπαδεύσει όλη τη γνώση στον εγγονό του, τον Λεονάρδο Ρούσσο τον νεότερο, ο οποίος είναι αποφασισμένος να διασώσει την ψυχή της κουζίνας του παππού του και την ιστορία του χώρου και της οικογένειάς του. Το πλακάκι-μωσαϊκό στο πάτωμα, οι πίνακες με τον Βαμβακάρη, τη Μονρό και άλλες ντίβες της εποχής, οι οικογενειακές φωτογραφίες, όλα στη θέση τους. Ο ίδιος σεβασμός για το παρελθόν του «Λιλή» διακρίνεται και στην κουζίνα του. Γεύσεις καθάριες, με πινελιές που τις ανεβάζουν σε ένα άλλο επίπεδο, όπως το τριμμένο κολοκυθάκι στην ντοματοσαλάτα με το σπασμένο παξιμάδι, προσθήκη που φανερώνει φροντίδα και αληθινή αγωνία για τα παντρέματα των γεύσεων. Δοκιμάστε οπωσδήποτε τους κεφτέδες (ο «Λιλής» θεωρείται βασιλιάς του κεφτέ), τη μαϊντανοσαλάτα και την καππαροσαλάτα, τον κόκορα με χυλοπίτες και το κοκκινιστό μοσχάρι με κάππαρη και λιαστή ντομάτα που συνοδεύεται από φιδέ (τι απίστευτη ιδέα να καταπιαστούν με τον παρεξηγημένο φιδέ, το φαγητό του αρρώστου, και πόσο ωραία εκτελεσμένη). Η σάλτσα εδώ γλυκίζει, όπως όλες οι σάλτσες της συριανής κουζίνας. Στο τέλος, θα σας κεράσουν γλυκό συκαλάκι, που ο αξιέπαινος σεφ φτιάχνει με σύκα που μαζεύει μόνος του.
Άνω Σύρος, Τ/22810-88.087. Ανοιχτά καθημερινά από το μεσημέρι. Υπολογίστε περί τα 15-18 €/άτομο, χωρίς τα ποτά.
(Φωτογραφία: πετράκης Αλέξανδρος)
Περί… τίνος: Ένα αστικό μπιστρό στην Ερμούπολη
Το σκηνικό καλοκαιρινό, με τα τραπεζάκια απλωμένα στο πεζοδρόμιο ένθεν κακείθεν του παραλιακού δρόμου της Ερμούπολης. Αυτά που βρίσκονται στην απέναντι μεριά, δίπλα στη θάλασσα, μοιάζουν με προέκταση καταστρώματος, αφού πίσω τους δένουν σκάφη και βάρκες, και όλοι εμείς, θαλασσινοί και στεριανοί, γινόμαστε μια ωραία παρέα. Ένα ωραίο, χαρούμενο βουητό, κίνηση από αυτοκίνητα και πεζούς, τα γκαρσόνια ισορροπούν επικινδύνως τους δίσκους τους γεμάτους καλούδια. Τα πιάτα, η αισθητική τους, ο χαρακτήρας της γεύσης τους αποπνέουν μια αίσθηση αστικού μπιστρό, με βάσεις στην κυκλαδίτικη κουζίνα και μοντέρνες πινελιές εδώ κι εκεί από τον ανήσυχο σεφ Δημήτρη Πλυτά. Ωραίες, κρουστές και επιτυχημένες οι κροκέτες μπακαλιάρου, δροσερή και ενδιαφέρουσα η σαλάτα με ρόκα, καρπούζι ψημένο στη σχάρα και μαστέλο Χίου, και ωραία αρτυμένο το όλον με λάδι τρούφας – εδώ θα το δεχτούμε το κατά τα άλλα πολυφορεμένο εύρημα. Ρουστίκ και αναπάντεχο για την εποχή το κουνέλι σαβόρε με γίγαντες και δεντρολίβανο. Εξαιρετικό το κοντοσούβλι κοτόπουλο. Την επόμενη φορά θα επιστρέψουμε για να δοκιμάσουμε την κακαβιά με φιλέτα από πετρόψαρα και τον μουσακά στο πήλινο, με μοσχαρίσιες στηθοπλευρές αντί για κιμά. Φαίνεται πως ο σεφ έβαλε τα δυνατά του να μετατρέψει ένα πιάτο-κράχτη για τους τουρίστες σε κάτι που θα ενδιέφερε και τον Έλληνα.
Π. Ράλλη 6, Ερμούπολη, Σύρος, Τ/22810-85.000. Ανοιχτά καθημερινά από το μεσημέρι. Υπολογίστε περίπου 25-30 €/άτομο (με κρασί).
(Φωτογραφία: Κατερίνα Καμπίτη)
Ελληνικό καφενείο: Βrunch με τιριτιτίμ και καφέ με κάρδαμο
Κατά τη γνώμη μου, η πρώτη στάση του επισκέπτη στη Σύρο θα πρέπει να είναι στο Ελληνικό Καφενείο για πρωινό. Χωρίς να έχει μεγάλη ιστορία, αποπνέει την αρχοντιά και το αστικό μεγαλείο της Ερμούπολης. Η θέση του κομβική, απέναντι από το θαυμάσιο κτίριο του Τσίλλερ που στεγάζει το δημαρχείο, με το θερινό σινεμά στα αριστερά του. Μπροστά του απλώνεται η πλατεία Μιαούλη, που το πρωί κατακλύζεται από σμήνη περιστεριών και το βράδυ από σμήνη παιδιών – ένας ανοιχτός παιδότοπος παλαιάς κοπής… Το ίδιο το Καφενείο στεγάζεται σε ένα αστραφτερό μαρμάρινο νεοκλασικό με σκιερές καμάρες, κάτω από τις οποίες θα βρείτε φιλόξενη δροσιά την ημέρα για να πιείτε τον καφέ σας (δοκιμάστε τον ελληνικό με κάρδαμο). Μένει ανοιχτό μέχρι αργά, για κρασί, μπίρα (έχει πολλές ελληνικές ετικέτες), τσίπουρα (ωραία η επιλογή και στα παλαιωμένα) ή κοκτέιλ, που υπογράφει ο μπάρμαν Χρήστος Χουσέας. Το πρωινό και το brunch του έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον, καθώς οι ευγενικοί ιδιοκτήτες Άννα-Μαρία Μαραγκού, διατροφολόγος στο επάγγελμα, και ο σύζυγός της, Αντώνης Δούκας, έχουν προσπαθήσει να ενσωματώσουν στοιχεία από τη συριανή κουζίνα, δίνοντας έμφαση στις τοπικές πρώτες ύλες. Έτσι, στο πρόβειο γιαούρτι με μούσλι προσθέτουν σος παστελιού, σερβίρουν φέτες πολύσπορου ψωμιού με μαρμελάδες σπιτικές, θυμαρίσιο μέλι και φρέσκο βούτυρο Σύρου αλλά και τιριτιτίμ, ένα ντόπιο είδος ομελέτας με κολοκυθάκι συνοδεία κρέμας συριανών τυριών. Δεν λείπουν οι δημιουργικές προσεγγίσεις ξενόφερτων πιάτων, όπως το Croque madame, το οποίο παρασκευάζουν με τσουρέκι αντί για ψωμί, γραβιέρα Νάξου και μια ελαφριά μπεσαμέλ αρωματισμένη με φασκόμηλο. Τις υπόλοιπες ώρες της ημέρας θα βρείτε ευφάνταστα πιάτα και σνακ για ένα ελαφρύ ή πιο ολοκληρωμένο γεύμα, ανάλογα με τις ανάγκες σας.
Κωνσταντίνου Καραμανλή και Άννας Κουτσοδόντη, πλατεία Μιαούλη, Ερμούπολη, Σύρος, Τ/22810-89.248. Ανοιχτά από τις 7.30 το πρωί μέχρι τις 2 τη νύχτα. Περί τα 15 €/άτομο.
