Στο Σαν Μιχάλη, στην Απάνω Μεριά, είναι οι εξοχές της Σύρου – στο δεκάλεπτο από την Ερμούπολη. Οι ντόπιοι πηγαίνουν εκεί εκδρομή τα Σαββατοκύριακα, τα μεσημέρια και -κυρίως- τα ηλιοβασιλέματα, που τα προτιμούν κι οι επισκέπτες του νησιού. Έχω συνδυάσει εκεί πάνω δεκάδες φορές φαγητό, κρασί και ρομάντσο, στην ταβέρνα Πλακόστρωτο, με θέα που σου κόβει την ανάσα, τον βοριά να παίρνει μακριά τις αρνητικές σκέψεις και τη δύση να ντύνει το τοπίο μ’ ένα ροζ σικλαμέν.
Από το 2016 την ταβέρνα -που λειτουργεί από το 2001- την ανέλαβαν η Λίτσα Μαρκέλλου, ο Γιώργος και ο Πέτρος Παλαιολόγος, εκ καταγωγής Συριανοί. Η Λίτσα, μαζί με την ντόπια μαγείρισσα Μαρία Αργυρού, ανέλαβαν τα μαγειρέματα, ο Γιώργος τα ψησίματα. Η κατάρτιση του μενού ανατέθηκε στον σεφ Νικόλα Μπραγουδάκη, Κρητικό μάγειρα ο οποίος θητεύει ως private chef στο εξωτερικό. Με έμπνευση από τη θέα, τον τόπο και τις εποχές, η ομάδα έστησε ένα νοικοκυρεμένο μικρό μενού, έτσι όπως ταιριάζει σε μια ταβέρνα του σήμερα.
Το φαγητό συνδυάζει στοιχεία από τη Σύρο και τις Κυκλάδες, με κατιτίς από την Κρήτη του Νικόλα, βασίζεται σε όσες καλές πρώτες ύλες μπορεί να τους τροφοδοτεί το νησί και είναι σύγχρονο, με σεβασμό στην έννοια της παραδοσιακής ταβέρνας. Το αποτέλεσμα είναι λιμπιστικό. «Η φέτα είναι φέτα, το ελαιόλαδο διαλεχτό από την Κόρινθο, τα κοκόρια συριανά, το ψωμί προζυμένιο ή χωριάτικο, ψημένο ή και όχι. Τα μάραθα είναι άγρια, από τη γειτονιά μας, τα άνηθα και τα μαϊντανά από τον κήπο μας, ενώ χόρτα μαζεύουμε από το βουνό, όταν υπάρχουν και όταν μπορούμε», μου εξηγούν. Στη λίστα τους περιλαμβάνουν όλα τα κρασιά της Σύρου και λίγα ακόμα από την υπόλοιπη Ελλάδα.
Εκείνο το απόγευμα καθίσαμε λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα σε ένα από τα μπροστινά τραπεζάκια της βεράντας, παραγγείλαμε ντόπιο Σεριφιώτικο, μαρουλοσαλάτα φρικασέ, φέτα λαδορίγανη, παντζαροσαλάτα με καρύδια, καπαροσαλάτα και ψωμί ξεροψημένο για αρχή – δροσιές, φρεσκάδες και νοστιμιές. Μας άνοιξε η όρεξη και ζητήσαμε πατάτες τηγανητές με σκοτύρι και ωραιότατους πρασοκεφτέδες με πλιγούρι, ενώ για κυρίως πήραμε αρνάκι σύζουμο στη γάστρα με μαντζουράνα και σερβιρισμένο με ντόπιες χυλοπίτες, μοσχαράκι λεμονάτο με άγρια ρίγανη και κόκορα κρασάτο με πατάτες τηγανητές και τριμμένο κεφαλοτύρι. Τα μαγειρευτά τους είναι μελωμένα και ουσιαστικά, ενώ τα κρεατικά ψήνονται στη σχάρα όπως πρέπει, με μαεστρία. Στο τέλος μας έφεραν γλυκό φρυγανιά – φρυγανιά σιροπιασμένη με μια λεπτή στρώση κρέμας και λίγη κανέλα.
Το ευχαριστιόμαστε κάθε φορά που ανεβαίνουμε εκεί πάνω, γιατί απολαμβάνουμε έξυπνα πιάτα με ωραίες ιδέες και μπόλικη νοστιμιά.