Νεόκοπη φαν των ταϊλανδέζικων και εν γένει ασιατικών γεύσεων, ρίχτηκα στο βιβλίο με τα μούτρα. Ήθελα να διαβάσω για τα κάρι, τις σούπες, τα νουντλς, τις γαρίδες, το ρύζι και περίμενα να χρειαστεί να μελετήσω και να κοπιάσω για να καταλάβω την κουλτούρα αυτής της κουζίνας. Διαψεύστηκα περίτρανα. Εξωτική: ναι, ενδιαφέρουσα: ναι, δύσκολη, χρονοβόρα και απαιτητική: όχι.
Μετά από πολλά βράδια συντροφιά με το βιβλίο στην αρχική αγγλική του έκδοση και το μεταφρασμένο κείμενο, συνειδητοποίησα ότι η ταϊλανδέζικη κουζίνα είναι αρκετά εύκολη και προσιτή για να μαγειρευτεί στο σπίτι.
Σίγουρα χρειάζεται μια βόλτα από ένα μεγάλο σούπερ μάρκετ ή ένα κατάστημα με ασιατικά τρόφιμα – αυτό πλέον δεν είναι τόσο δύσκολο, σάλτσα στρειδιού και φύλλα για spring rolls βρίσκεις σε κάθε γειτονιά, ενώ και τα καταστήματα με έθνικ τρόφιμα έχουν πολλαπλασιαστεί.
Επιτέλους έλυσα επίσης το μεγάλο μυστήριο με τα κάρι: τι είναι, τι περιλαμβάνουν, πώς φτιάχνονται, πώς ρίχνονται στην κατσαρόλα ή το τηγάνι. Τσίλι, τζίντζερ, λάιμ, κόλιανδρος, σκόρδο είναι εκ των ων ουκ άνευ. Έφτιαξα στο σπίτι μια πράσινη, μια κόκκινη και μια κίτρινη πάστα κάρι, τις έβαλα στο ψυγείο και ακόμα τις χρησιμοποιώ ακόμα και σε φαγητά που δεν είναι ταϊλανδέζικα.
Οι περισσότερες συνταγές απαιτούν μόνο ένα σκεύος: ένα βαθύ τηγάνι τύπου γουόκ. Ειδικά τα στιρ φράι γίνονται εύκολα και σούπερ γρήγορα: τα περισσότερα δεν θέλουν πάνω από ένα τέταρτο. Και οι γεύσεις, αντίθετα με ότι πιστεύουν πολλοί, δεν είναι μπερδεμένες και περίπλοκες. Ίσως να φταίει για αυτό και η κακή εντύπωση που έχουμε αποκομίσει, τρώγοντας έθνικ πιάτα σε εστιατόρια της Ελλάδας: δύσκολα και όχι συχνά είναι πετυχημένα και παρόμοια με αυτά που σερβίρονται στη χώρα καταγωγής.
Αξέχαστο θα μου μείνει, για παράδειγμα, το χοιρινό με λεπτά φασολάκια, που επιχείρησα να μαγειρέψω σπίτι. Μια απλή σάλτσα με σάλτσα στρειδιού, σάλτσα σόγιας και ζάχαρη (όλα τα βρήκα στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς μου). Λάδι και σκόρδο στο τηγάνι, σοτάρουμε για λίγα λεπτά χοιρινό ψαρονέφρι, σε κύβους, προσθέτουμε τη σάλτσα και τα φασολάκια και μαγειρεύουμε για 5 λεπτά. Πασπαλίζουμε με κόκκινη πιπεριά τσίλι και έτοιμο το πιάτο! Δεν είμαστε συνηθισμένοι σε τέτοιες γεύσεις: το φασολάκι ήταν ιδιαιτέρως τραγανό, αλλά εμένα μου αρέσουν έτσι τα λαχανικά, το χοιρινό ήταν αρκετά αλμυρό – όσο έξτρα αλάτι και αν έχει το φαγητό, δε με πειράζει και το σκόρδο μαζί με τη ζάχαρη, τη σόγια και το τσίλι δίνανε μια umami γεύση αξέχαστη.
Όπως και να έχει, η ταϊλανδέζικη κουζίνα έχει κάτι για τον καθένα. Οι καυτερές γεύσεις και τα μπαχαρικά προσαρμόζονται στις ορέξεις του κάθε μάγειρα, ενώ οι επιλογές είναι άπειρες: πιτάκια, χοιρινό, ρύζι, κοτόπουλο, σούπες και σαλάτες μέχρι και τηγανητές μπανάνες και παγωτό καρύδα. Και βέβαια στο τέλος του βιβλίου όλα τα υλικά και ο τρόπος παρασκευής για τα φημισμένα κάρι.
