Στη σύγχρονη δημόσια εστίαση όλο και πιο συχνά συναντάμε τον όρο «εμπειρία». Αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα όταν το γεύμα αναφέρεται σε εστιατόρια με καλό όνομα και σίγουρα εγνωσμένης αξίας μάγειρες στην κουζίνα τους. Δεν γνωρίζω αν όλα αξίζουν τα λεφτά τους. Ξέρω όμως ότι το φαγητό στις μέρες μας προσφέρει ευρύτερη ευχαρίστηση η οποία δεν περιορίζεται στο να γεμίσει η κοιλιά μας, μόνο και μόνο επειδή χρωστάμε στον οργανισμό μας την αναγκαία τροφή για χόρταση. Το Funky Gourmet, ένα από τα πιο πολυσυζητημένα εστιατόρια της Αθήνας, καμαρώνει με μόλις 5 χρόνια λειτουργίας για σημαντικές διακρίσεις. Σπουδαιότερη εκείνη των 2 αστεριών Michelin. Ένεκα αυτού, φαντάζομαι, αφενός μεν ο επαγγελματίας χρειάζεται γερές πλάτες για να σηκώσει σε βάθος χρόνου ένα τέτοιο φορτίο, αφετέρου αναδεικνύονται αυξημένες προσδοκίες στον πελάτη που επιλέγει να συμμετάσχει σε ένα τέτοιο δρώμενο. Αυτή είναι η λέξη κλειδί κι ας μη μας αρέσει ίσως! Αυτό άλλωστε -το ότι, δηλαδή, κάτι συμβαίνει εδώ- το αντιλαμβάνεσαι ήδη από το τηλεφώνημα της κράτησης.
Το δείπνο:
– έχει συγκεκριμένη διάρκεια και άρα πρέπει να αρχίσει και να τελειώσει σε συγκεκριμένο χρόνο,
– έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο και
– συγκεκριμένη ροή.
Είναι μια περφόρμανς, μια πράξις σπουδαία!
Η συγκεκριμένη της δικής μας επιλογής θα εξελίσσονταν σε είκοσι μονόπρακτα. Σχεδόν μπουκίτσες στην ουσία. Το εκπαιδευμένο προσωπικό στο service έκανε αναφορά σε υφές και τεχνικές, εξηγούσε τη σχέση και την αλληλουχία των υλικών που έμελλε να πρωταγωνιστήσουν. Μέρος της παρουσίασης και ο μύθος που συχνά εναλλασσόταν ισορροπώντας ανάμεσα στο χαλαρό παιχνίδι και τον εντυπωσιασμό. Αν αφεθείς μονάχος να ερμηνεύσεις ό,τι βλέπεις κι όσα αντιλαμβάνονται οι υπόλοιπες αισθήσεις σου (της αφής συμπεριλαμβανομένης, καθώς τα περισσότερα καλείσαι να τα απολαύσεις με το χέρι) θα δυσκολευτείς. Κάποια στιγμή αναρωτήθηκα αν έπλαθα τον δικό μου μύθο, αν σκηνοθετούσα το έργο δηλαδή, αν θα άλλαζα κάτι. Τίποτα! Δεν θα άλλαζα τίποτα επί της ουσίας, πλην ίσως ένα πιάτο που ατύχησε ως κρανίου τόπος εμπρός και εντός μου. Η γλώσσα του αμνού, εν προκειμένω, καλύτερα να έμενε στην σιωπή της. Δεν μου θύμιζε τίποτα γευστικά ή μάλλον μου θύμιζε πολλά πράγματα μαζί. Λόγω αυτής της αστοχίας ίσως δεν μπόρεσα να απολαύσω και να αντιληφθώ την αναγκαιότητα της υψηλού ρίσκου παρουσίασης μέσα το χρυσοποίκιλτο κρανίο της. Διέκρινα ένα είδος αμηχανίας.
Κατά τ’ άλλα δεν έχουμε παράπονο, μας περιποιήθηκαν. Στη συμβολή των οδών Σαλαμίνος και Παραμυθίας απολαύσαμε αφενός μια νικηφόρα ναυμαχία πλούσια σε θαλασσινές γεύσεις, αφετέρου μια παραμυθία που έδεσε με τις προσδοκίες μας. Οι εναλλαγές του μενού ταξιδιάρικες, σε βυθούς, σε αγρούς, κήπους και οπωρώνες, σε αέρινες και υπόγειες διαδρομές, με το αλμυρό, και το γλυκό διαρκώς εμπλεκόμενα, άλλοτε με ισορροπία θαυμαστή κι άλλοτε με αντίθεση εκρηκτική και απολαυστική. Επιλέγοντας πιάτα και γεύσεις που θα ήθελα οπωσδήποτε να μοιραστώ με εκείνη την διάθεση που θες να βγάλεις παιδιάστικη χαρά από μέσα σου, ξεχωρίζω:
-την τάρτα αυγοτάραχο με λευκή σοκολάτα,
-το αφράτο κουλούρι τύπου Θεσσαλονίκης με σπιτικό ανθόγαλα και ανθό αλατιού Κυθήρων,
-το δεύτερο μέρος της «σιωπής του αμνού», τα αρνίσια μυαλά δηλαδή, σερβιρισμένα σε σάλτσα μυαλού, ένα πολύ καλά δομημένο πιάτο που αφήνει στο στόμα όλη την αίσθηση και τη γνώση ενός διαχρονικά εκλεκτού μεζέ,
-την μυρωδάτη καραβίδα στα κύματα, ζουμερή σα να την απολαμβάνεις στο βράχο.
Εκτός από τα παραπάνω ήρθαν και πιάτα χαρακτηριστικά που σηματοδοτούν το είδος της κουζίνας που υπηρετούν η Γεωργιάννα Χιλιαδάκη και ο Νίκος Ρούσσος: το σορμπέ χωριάτικης σαλάτας, τα κάστανα από σοκολάτα με ροκφόρ, το oreo σουπιάς, τον ντάκο με καπνιστό χέλι, το τραγανό salsify (σ.σ. πρόκειται για ένα είδος ρίζας) συνοδευόμενο από ταραμοσαλάτα με δυνατό σώμα, το εκρηκτικό μπαλάκι σοκολάτας με χυμό εσπεριδοειδών, το ρόδι της αφθονίας με παγωτό αμύγδαλο και πέρλες ροδιού, το bacon με σοκολάτα και καραμέλα, το γλυκό των λαχανικών με παγωτίνια πατάτας, κρέμα γλυκοπατάτας, χώμα κακάο και mojito καρότο, το ανατολίτικης έμπνευσης κόσμημα/μπακλαβά ενδεδυμένο την πέτσα του γάλακτος, το παιχνιδιάρικο picnic και το θαλάσσιο σφουγγάρι από αφράτο καλαμποκένιο ψωμί που ανέδειξε την ευαίσθητη κοραλλένια αβγοκουλούρα του αχινού.
Στο τραπέζι μας ήρθαν 20 πιάτα, το ένα εκτός μενού, με τον ίδιο τον pastry chef να δημιουργεί μπροστά μας ένα δάσος, με δέντρα από μαλλί της γριάς, μια γλυκιά, σοκολατένια, παιδιάστικη, παραμυθένια, τελείως φευγάτη Black Forest.
Η απόλαυση ενός εκλεκτού δείπνου, στο διά ταύτα της βραδιάς εμπεριέχει τα ερωτήματα: αν τελικά άξιζε η εμπειρία και αν ευχαρίστως θα το επαναλάμβανες. Ω, ναι, στο πρώτο ανεπιφύλακτα! Αρκεί να διαθέτεις το όχι ευκαταφρόνητο αντίτιμο. Στο δεύτερο ερώτημα και οι δυο συνδαιτυμόνες είχαμε την ίδια άποψη. Μόνο αν ήθελα να μοιραστώ την εμπειρία με αγαπημένο πρόσωπο και πιθανόν να άφηνα λίγο χρόνο, ώστε το μενού να περιείχε κάποια καινούργια πιάτα.
Κι εδώ, σε αυτό το τελευταίο, έρχεται η γοητεία του νέου ήθους που αναδύεται από τα σύγχρονα εστιατόρια. Το μενού, που ανανεώνεται τακτικά, είναι αναρτημένο στο διαδίκτυο, με φωτογραφίες και κοστολόγιο. Άρα πλέον όταν διαβαίνεις το κατώφλι ενός τέτοιου χώρου εστίασης είσαι, οφείλεις να είσαι, διαβασμένος. Σαν όπως στο θέατρο ή στον κινηματογράφο. Πολύ δε περισσότερο όταν άλλοι πριν από εσένα έχουν «δει το έργο» κι έχουν καταθέσει την εμπειρία τους.
info: Εστιατόριο Funky Gourmet, Παραμυθίας 13 και Σαλαμίνος, Κεραμεικός, TK 10435 – τηλ. 210 5242727.
Υπάρχουν 3 Μενού Γευσιγνωσίας που αφορούν στο σύνολο των συνδαιτυμόνων με σεβασμό σε κάποιες ιδιαιτερότητες όσο αφορά σε αλλεργίες και γευστικές ή άλλες δυσανεξίες.
Μενού-1 (19 πιάτων) τιμή 150 ευρώ ανά άτομο (240 με κρασί και ποτό)
Μενού-2 (17 πιάτων) τιμή 120 ευρώ ανά άτομο (200 με κρασί και ποτό)
Μενού-3 (5 πιάτων) τιμή 90 ευρώ ανά άτομο (150 με κρασί και ποτό)
