Τα κυριακάτικα: 10 μαγαζιά της Αθήνας για το πιο γιορτινό τραπέζι της εβδομάδας

Γιουβέτσια μελωμένα και πλούσιοι μουσακάδες, κατσικάκια φουρνιστά και γεμιστά μυρωδάτα, κόκορες κοκκινιστοί με χοντρά μακαρόνια και παϊδάκια σπέσιαλ – τα φαγητά της Κυριακής είναι τα πιο ωραία! Δεν είναι όμως μόνο το φαγητό που κάνει το κυριακάτικο τραπέζι. Ακόμα και τις φορές που επιλέγουμε να βγούμε έξω αντί να στρώσουμε οι ίδιοι τραπέζι στο σπίτι, αναζητάμε μέρη που έχουν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, κάτι από τη σπιτική θαλπωρή. Το περιποιητικό σέρβις, το οικείο φαγητό, η χαλαρή και ανοιχτόκαρδη ατμόσφαιρα είναι συνήθως τα συστατικά που κάνουν τη κυριακάτικη μεσημεριανή έξοδο ξεχωριστή. Στα μαγαζιά που ακολουθούν η Κυριακή είναι πιο γλυκιά.

Βλάσσης: το αστικό εστιατόριο της καρδιάς μας

Βασίλης Παπαγιαννόπουλος — Φωτογραφία: Αλέξανδρος Αντωνιάδης

Αν έπρεπε να διαλέξω ένα μόνο μαγαζί που θυμίζει κυριακάτικο σπιτικό τραπέζι θα ήταν αυτό. Είναι τα λευκά τραπεζομάντηλα, είναι οι έμπειροι άνθρωποι που μαγαζιού με το ακριβώς σωστό μείγμα ευγένειας, φροντίδας και οικειότητας, είναι βέβαια και το φαγητό – πιάτα απλά, γνώριμα και καλοφτιαγμένα. Μια καλοκουρδισμένη μηχανή που σου επιτρέπει να χαλαρώσεις και να χαρείς το φαγητό και την παρέα σου. Τις καλές μέρες πιάνουμε θέση έξω στον πεζόδρομο, τις υπόλοιπες στην λιτή, ψηλοτάβανη αίθουσα με τις αφίσες τέχνης και παραγγέλνουμε αρνί γκιούλμπασι και φρυγαδέλι, φανταστικά λαδερά και λαχανοντολμάδες, μουσακά από τους πιο ωραίους της Αθήνας, σοφρίτο και χουνκιάρ και, για το τέλος, ψητό μήλο ή, ακόμα καλύτερα, ψητό κυδώνι με γιαούρτι. Γ.Π.

Μαιάνδρου 15, Ιλίσια, Τ/210-72.56.335

Κίτσουλας: μαγειρείο-θεσμός από το ‘46

Τα κυριακάτικα μεσημέρια οι σερβιτόροι στον Κίτσουλα τρέχουν και δεν φτάνουν. Είναι θεσμός για τους κατοίκους της γύρω περιοχής (και όχι μόνο) η οικογενειακή έξοδος στο παλιό μαγειρείο, γι’ αυτό και συστήνουμε τηλεφωνική κράτηση. Από τα ταψιά και τις κατσαρόλες βγαίνουν τα άπαντα του ελληνικού κυριακάτικου τραπεζιού, από γιουβετσάκι και φρικασέ μέχρι παστίτσιο-πολυκατοικία και κατσικάκι με πατάτες στον φούρνο. Τα δε λαδερά είναι από τα πιο δυνατά χαρτιά του και προσφέρονται για άπειρες βούτες με το καλό, στιβαρό ψωμί που προσφέρουν. Γ.Π.

Φιλικής Εταιρείας 25, Χαλάνδρι, Τ/210-68.14.798

Αξώτης: παϊδάκια ή μπακαλιάρος σκορδαλιά;

Ο Νίκος –εγγονός του πρώτου ιδιοκτήτη Νικόλαου Βάσιλα, από την Δανακό της Νάξου– μαζί με τη γυναίκα του, την Εύη, ψήνουν τα κρεατικά με μαστοριά. Τα παϊδάκια είναι το χιτ του μαγαζιού. Το ίδιο και η ζουμερή χοιρινή μπριζόλα, το φιλέτο κοτόπουλου και ο μπακαλιάρος σκορδαλιά. Τα χόρτα πράσινα-πράσινα γεμάτα ζωντάνια, το τζατζίκι χειροποίητο και τραγανό, η τυροκαυτερή αληθινή. Όσο για τις τηγανητές πατάτες, προτείνω να διπλασιάσετε από την αρχή τις μερίδες που σκοπεύετε να παραγγείλετε. Στην παλιά συνοικιακή ταβέρνα η ατμόσφαιρα και το φαγητό είναι άλλης εποχής. Γ.Π.

Παπαρσένη 15, Πολύγωνο, Τ/ 210-64.59.130

Μανάρι: ταβέρνα νέας γενιάς

Τρυφερά παϊδάκια (αρνίσια και πρόβεια, από την Ήπειρο), μπιφτέκια, νεφράκια με θρούμπι, τυροκαυτερές και τζατζίκια, τηγανητά κολοκυθάκια – όλα τα πιάτα στο Μανάρι είναι γνώριμα. Αυτή ήταν εξ αρχής και η ιδέα του Άρη Βεζενέ: όχι να επανεφεύρει τον τροχό αλλά να προσφέρει τα πιο αγαπημένα του ταβερνίσιου ρεπερτορίου φτιαγμένα με καλά υλικά και άρτια εκτελεσμένα. Στα λευκοστρωμένα τραπέζια που απλώνονται κάτω από τις φυλλωσιές της πλατείας, εκτός από τα αυτονόητα παϊδάκια, τρώμε λεπτοκομμένο και ζουμερό μοσχαρίσιο συκώτι, πρόβειο μπιφτέκι τυλιγμένο σε μπόλια, κρεατόπιτα με πρόβειο κρέας και φέτα και «ορφανή» μακαρονάδα που βράζει μέσα στον ζωμό του κρέατος. Γ.Π.

Πλατεία Αγ. Θεοδώρων 3, Τ/ 215-21.53.804

Σεϋχέλλες: με τραπέζια στην πλατεία Αυδή

Ήταν ένα από τα μαγαζιά που έθεσαν τις βάσεις για το φαινόμενο «γαστροταβέρνα» στην Αθήνα και παρότι η ιδιοκτησία έχει περάσει στα χέρια του Κλεομένη Ζουρνατζή, του Φώτη Φωτεινόγλου και του Γιάννη Μαρκαδάκη λίγα έχουν αλλάξει σε σχέση με το πώς ξεκίνησε και όσα άλλαξαν ήταν προς το καλύτερο. Η πρώτη ύλη βελτιώθηκε αισθητά με πολλές από τις παρασκευές να τις κάνουν οι ίδιοι, όπως ο καβουρμάς που βάζουν στο γνωστό πιάτο με τις παπαρδέλες και τη γαλομυζήθρα. Αυτό τον καιρό στο μαγαζί του Μεταξουργείου τρώμε, ανάμεσα σε άλλα, ένα νοστιμότατο συκώτι σχάρας με πίκλα αγγουριού και χειροποίητα νιόκι πατάτας με μανιτάρια σιτάκε. Η λίστα κρασιών έχει ενδιαφέρουσες value for money επιλογές από μικρούς παραγωγούς του ελληνικού αμπελώνα. Πάντα θα βρεις κάτι ωραίο να πιεις. Μ.Π.

Κεραμεικού 49 & Ακαδήμου, Μεταξουργείο, Τ/211-18.34.789

Tsiftis: κυριακάτικο φαγητό όπως στο χωριό

Στον Τσίφτη των Ιλισίων, τα Σαββατοκύριακα, πέρα από τα μοντέρνα τους, φτιάχνουν και κάποια παραδοσιακά πιάτα, για τη μέση και αυτά, αντλώντας υλικό από διάφορα μέρη της χώρας. Αρνάκι στον φούρνο με κολοκυθάκια, πατάτες και γλιστρίδα, ψημένο σε κληματόβεργες ή μια κρεμμυδόπιτα με καρίκι, για παράδειγμα. Οι κρεατόφιλοι θα χαρούν εδώ και ωραίες κοπές (παίρνουν μοσχάρια ελευθέρας βοσκής από το Λιδορίκι, τη Νάξο και τη Τζια). Μ.Π.

Μιχαλακοπούλου 88Α και Σεβαστείας, Ιλίσια, T/ 210-77.54.246

Βαρδής: στον Υμηττό για σπιτική κουζίνα από καλομαγείρισσες

Η ιστορία της αγαπημένης ταβέρνας του Υμηττού ξεκινάει το 1922. Τότε ήταν που ο Βαρδής Μπουρδάκης ήρθε στην Αθήνα από την Κρήτη και άνοιξε το μικρό μαγειρείο για να συντηρήσει την οικογένεια του. Ο ίδιος και η γυναίκα του Ευτυχία μαγείρευαν νοστιμιές από την πατρίδα τους και ό,τι μπορούσαν και εξυπηρετούσαν κυρίως τους κυνηγούς που κυκλοφορούσαν στην περιοχή μια και δεν υπήρχε τίποτε άλλο εκεί γύρω. 100 χρόνια μετά, το ταβερνάκι «τρέχουν» οι εγγονές του Βαρδή και συνεχίζουν την παράδοση. Ο Βαρδής δεν είναι αμιγώς κρητικό εστιατόριο. Έχει μόνο λίγα παραδοσιακά κρητικά πιάτα αλλά όλα είναι πεντανόστιμα και μαγειρεμένα με τη συνταγή του παππού Βαρδή και της γυναίκας του: αρνάκι τσιγαριαστό, καλτσούνια με ανθότυρο και μέλι, μυζηθρόπιτα σφακιανή. Στο μενού βρίσκουμε και σπιτικά μαγειρευτά, όπως λαχανοντολμάδες και σνίτσελ χοιρινό κρασάτο. Μ.Π.

Καισαρείας 9, Υμηττός, Τ/ 210-76.29.972

Γιουβετσάκια: Κυριακή μεσημέρι ραντεβού στη Γλυφάδα

Σε δύο και τρεις λαϊκές πάει κάθε μέρα ο Χάρης Τζίτζης. Η καλή πρώτη ύλη φεγγοβολάει στην ταβέρνα του, που με τα χρόνια έχει κάνει φίλους πιστούς. Τριζάτες, τροφαντές οι σαλάτες, ωραία βρασμένα τα ραδίκια, ό,τι πρέπει για ένα ούζο ή ένα τσίπουρο το στακάτο χταπόδι, η δική τους λακέρδα και το σκουμπρί, όνειρο οι ντολμάδες, καλό και το γιουβέτσι με το μοσχαράκι, μυρίζει Κυριακή. Αυτά όπως και τα κρεατικά σχάρας (συκώτι, μπριζόλα, μπούτι κόκορα χωρίς το κόκαλο) τα τρως με φόντο τα γεράνια, τις λεμονιές, τις αγγελικές, και τα μυριστικά της επιμελώς ατημέλητης αυλής. Ή καθισμένος μέσα, πλάι σε αφίσες ταινιών του τύπου «Ένας ήρωας με παντούφλες» κι οι «Γερμανοί, ξανάρχονται», διάφορα εξώφυλλα του «Ντόμινο», της «Γυναίκας», του «Θησαυρού» και παλιές ρεκλάμες. Α.Σ.

Ιθώμης 20 και Μωρέως 45, Άνω Γλυφάδα, Τ/210-96.48.081

Σπύρος και Αντώνης: για κυριακάτικο φαγητό θαλπωρής

Μια συνοικιακή ταβέρνα στα Πατήσια με φαΐ όπως στο σπίτι μας. Τα σαλιγκάρια είναι να γλείφεις τα δάχτυλά σου, τα ντολμαδάκια λουκούμι. Από τις πιο σπέσιαλ… σπεσιαλιτέ τους θεωρούνται και το μοσχαρίσιο συκώτι, τα μπιφτέκια και τα αρνίσια παϊδάκια στα κάρβουνα. Εκτός από ψητά της ώρας, έχουν πάντα κάποια πιάτα με ψάρια και θαλασσινά, αναλόγως με το τι θα βρεθεί φρέσκο και οικονομικό στην αγορά, όπως σουπιές με σπανάκι και ψαρόσουπα, και άλλα έκτακτα μαγειρευτά. Πολλοί πελάτες κάνουν τηλεφωνική κράτηση για να καπαρώσουν τη μερίδα τους. Χαμός γίνεται όταν έχουν γίδα βραστή και φασολάδα, κάποιοι ζητάνε και δεύτερο πιάτο, ενώ το τζατζίκι τους είναι παχύ σαν σφιχτή σαντιγί και σπάταλο στο σκόρδο του – το ευχαριστιέσαι με μπόλικο ψωμί. Το υποδειγματικά μαγειρεμένο γλυκόξινο μοσχαράκι στιφάδο είναι μνημειώδες φαγητό που κι αυτό σου δίνει αφορμή για πολύ ψωμί. Για το τέλος έχουν το πιο νοσταλγικό γλυκό, μια κρέμα καραμελέ τρεμουλιαστή, με μικρές μαμαδίστικες ατέλειες. Ν.Μ.

Γ.Π.Γαβριηλίδου 24, Άνω Πατήσια Τ/ 210-20.22.358

Doner Tzh: ο Γιμλάζ μας βάζει στην κουζίνα του

Ο Γιλμάζ με τη γυναίκα του Σουλτάν, άνοιξαν την ταβέρνα σε μια ήσυχη γειτονιά της Νέας Σμύρνης. Από την αρχή είχαν στόχο να σερβίρουν πιάτα της τουρκικής κουζίνας που δύσκολα συναντάμε σε αντίστοιχα μαγαζιά στην Αθήνα. Ψήνουν το ντονέρ σε «ντονέρ μεκάν», μια μαντεμένια κατασκευή με ειδικά ραφάκια όπου τοποθετούνται και καίγονται τα ξύλα και από μπροστά η κάθετη σούβλα ψήνει το κρέας ομοιόμορφα. Το μενού έχει επίσης, μαντί, χειροποίητα ζυμαράκια γεμιστά με μοσχαρίσιο–αρνίσιο κιμά, που τα σερβίρουν με ξινούτσικη σάλτσα από σπιτικό γιαούρτι, σκόρδο, λίγο λιωμένο βούτυρο, δυόσμο, άγριο βασιλικό από την Τουρκία και δύο διαφορετικές καυτερές πιπεριές. Το πιλάφι που συνοδεύει τα πιάτα με κρέας είναι μαγειρεμένο με φρέσκο βούτυρο, κάτι που του δίνει μια έξτρα νοστιμιά. Η αραβική μελιτζανοσαλάτα τους είναι ιδιαίτερη, πολύ γευστική – δεν έχει μόνο μελιτζάνα, έχει ταχίνι, σκόρδο και γιαούρτι. Στο τέλος φέρνουν ένα γλυκό πολύ πληθωρικό, κάτι μεταξύ γαλακτομπούρεκου και κιουνεφέ. Πολλές φορές ο Γιλμάζ θα βγει από την κουζίνα παρότι μαγειρεύει μόνος του για να ρωτήσει αν όλα είναι καλά. Άλλες φορές μπορεί να μας φωνάξει μέσα για να μας δείξει πώς φτιάχνει τις πίτες λαβάς από την αρχή. Μ.Π.

Βιζυηνού 2, Νέα Σμύρνη, Τ/210-93.10.411