Τα καλύτερα του Αυγούστου: Τι δοκίμασε και ξεχώρισε η ομάδα του Γαστρονόμου

Τον Αύγουστο οι συντάκτες του «Γ» πήγαν διακοπές σε διάφορα μέρη της χώρας. Άλλοι επισκεφτήκαν νησιά, άλλοι  ηπειρωτικούς προορισμούς, και όλοι επέστρεψαν με τις βαλίτσες γεμάτες με ιδιαίτερες γευστικές εμπειρίες. Και στα πέριξ της Αθήνας όμως, βρήκαν ιδιαίτερες νοστιμιές. Η ομάδα ανακάλυψε από παραδοσιακά φαγητά σε ταβέρνες στο πουθενά, και εστιατορικά κομψοτεχνήματα σε μαγαζιά-προορισμούς μέχρι πιάτα που θα θυμάται για καιρό σε κρυμμένα γαστρονομικά «διαμαντάκια». Στην λίστα αυτού του μήνα χώρεσαν πολλά: σαλάτα με φρεσκομαζεμένη αλμύρα, αφράτοι μαραθοτηγανίτες, ρεβύθια στο τσουκάλι και αρνάκι ριγανάτο, ταρτ τατέν μελιτζάνας με κουκουνάρι, απίθανοι θαλασσινοί μαρουλοντολμάδες τραπέζια πλάι στη θάλασσα, πράσινες αυλές και ορεινά χωριά.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣΟι συνταγές που μαγείρεψε η ομάδα του Γαστρονόμου τον Αύγουστο

Το ταβερνάκι της Αετοφωλιάς

Από την παραλία και τον ήλιο πάμε προς τα πάνω, στην Αετοφωλιά. Αξίζει να εξερευνήσει κανείς το όμορφο χωριό της Τήνου που, όπως σε προϊδεάζει και το όνομά του, είναι χτισμένο στους πρόποδες ενός βουνού. Ένας λόγος παραπάνω για να ανέβεις προς τα εκεί είναι και η Κουναριά, στην μικροσκοπική πλατεία του Άη Γιάννη, πλάι στην κρήνη. Είναι ένα από αυτά τα ταβερνάκια που εύχομαι πάντα να βρω στις διακοπές, με γεύσεις του νησιού, απλές και καθαρές. Τα πιάτα με την ντόπια κοπανιστή, το βολάκι, τις υπέροχες αγκινάρες με ελαιόλαδο και κάππαρη ανοίγουν την όρεξη – που είναι ήδη ανοιγμένη από το κολύμπι. Και μετά, από την κουζίνα της Ζοζεφίνας βγαίνουν ένα ένα και άλλα φαγητά που θα μελετάω όλο τον χειμώνα: αφράτη φρουτάλια (ομελέτα με πατάτες και αρωματικό τηνιακό λουκάνικο με μάραθο), αγκιναρόπιτα, κρεμμυδόπιτα, μαραθοτηγανίτες σαν λουκουμαδάκια, ρεβύθια στη γάστρα και ένα λεμονάτο κατσικάκι-υπόδειγμα με τις τηγανητές πατάτες να ποτίζουν στα ζουμιά του. Γεωργία Παπαστάμου

Κουναριά, Αετοφωλιά, Τήνος, Τ/22830-51.777

Ένα μεσημέρι στην Toμάτα στην Χαλκιδική

Ηλεκτριστική εκείνη η πρώτη μπουκιά του φρυγανισμένου ψωμιού με ελαιόλαδο και κατακόκκινο «πελτέ». Πληθωρική νοστιμιά, γεμάτη αρώματα – κύμινο, λέμονγκρας και εγώ δεν ξέρω τι άλλο. 12 points για την πρώτη, γενναιόδωρη πινελιά ντομάτας στην Τομάτα. Είχα μερικά χρόνια να βρεθώ στο εστιατόριο που έχει πιάσει πόστο απέναντι από τα σκάφη και το πήγαινε έλα της μαρίνας του Sani Resort και το χάρηκα. Βάλαμε στη μέση τροφαντές, μυρωδάτες κροκέτες φέτας με κυβάκια από καρπούζι για παρέα, μαλακές, έξτρα ζουμερές κροκέτες καβουριού με τσιμιτσούρι μελιτζάνας, μαρουλοντολμάδες με γέμιση γαρίδας-καραβίδας, σε εκείνη τη φανταστική -και χαρακτηριστική- σάλτσα με ζαφορά και εστραγκόν, ψητό χαλούμι με χαρίσα από πράσινη ελιά, μερικές γαρίδες σουβλάκι με μια πεντανόστιμη καυτερή σάλτσα με πελτέ, τζίντζερ, σουσάμι και σόγια, ένα σχαράτο πλοκάμι χταποδιού με βελούδινη μπαμπαγκανούς και (επίσης καυτερή) σάλτσα με τσίλι. Νομίζω ότι αν έχεις δοκιμάσει έστω και μια δυο φορές την κουζίνα του Χρύσανθου Καραμολέγκου την αναγνωρίζεις και με κλειστά τα μάτια. Είναι ο τρόπος που συνδυάζει τα υλικά, το ότι το κάθε μενού του το καρυκεύει έντεχνα με στοιχεία από όλη σχεδόν τη Μεσόγειο, οι προσεκτικά υπολογισμένες εντάσεις που σε ξεσηκώνουν. Είναι και αυτή η φοβερή ισορροπία δημιουργικότητας και οικειότητας που, τελικά, δεν είναι καθόλου αυτονόητη. Άντζελα Σταματιάδου

Sani Marina, Σάνη, Χαλκιδική, T/23740-99.465

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣΣύρος: τα τοπ 51 μέρη για φαγητό, γλυκό και ποτό του φετινού καλοκαιριού

Η ονειρεμένη μους σοκολάτα, χωρίς ζάχαρη, του Μηνά Γαλυφιανάκη

Από την Κερατέα όπου μένω, μέχρι το Αυλάκι στο Πόρτο Ράφτη, μεσολαβεί το δάσος του Κουβαρά, που το διασχίζει φιδωτά ο δρόμος, σε μια από τις πιο όμορφες διαδρομές της περιοχής. Στο τέλος της διαδρομής, βρίσκεσαι -τσουπ!- είκοσι μέτρα από το ζαχαροπλαστείο Γεώργιος Γαλυφιανάκης. Οι επισκέψεις μου εδώ είναι συχνές και όχι μονάχα για το γαλακτομπούρεκό του. Ένα από τα αγαπημένα μου γλυκά είναι η μους σοκολάτα, που ο Μηνάς Γαλυφιανάκης φτιάχνει χωρίς ζάχαρη και χωρίς λακτόζη – δύο παραπάνω λόγοι που κόλλησα μαζί της. Τη φτιάχνει με σοκολάτα Valrhona μπίτερ, άρα έτσι κι αλλιώς είναι τέλεια άγλυκη και για γλυκαντική ουσία χρησιμοποιεί μικρή ποσότητα από σιρόπι βιολογικής αγαύης. Τη σερβίρει σε μικρό, γυάλινο ποτηράκι με ποσότητα όση χρειάζεται, χωρίς να σε βαραίνει ή να σου λείπει, και τη γαρνίρει με μπούκλες σοκολάτας στην επιφάνεια. Η υφή της είναι πυκνή μεν αλλά αφράτη σαν συννεφάκι, και η γεύση της ουσιαστική, πλούσια, ατόφια σοκολατένια με ωραία επίγευση, απαλλαγμένη από περιττή γλύκα. Να ένα από τα πιο απλά, αγνά και νόστιμα επιδόρπια! Βιβή Κωνσταντινίδου

Λ. Αυλακίου, Πόρτο Ράφτη, Τ/22990-76.692
Λ. Μεσογείων 398, Αγ. Παρασκευή, Τ/210-60.08.669

Αναμνήσεις από Φολέγανδρο και Πάρο

Κάπου προς τα τέλη του φετινού Ιούνη βρέθηκα στην Πάρο, που είχε ήδη αρχίσει να βράζει από τουρισμό. Με έστειλαν συστημένη στην ταβέρνα Άννα και Γιώργος (Τ/22840-42.127) λίγο έξω από τη Μάρπησσα. Κάναμε βόλτα στο όμορφο χωριό, κι ύστερα καθίσαμε στην ασφυκτικά γεμάτη ταβέρνα, κυρίως από ντόπιους μάλιστα, και παραγγείλαμε ένα μπουκάλι κρύα, ντόπια Μονεμβασιά. Πήραμε κολοκυθάκια τηγανητά, ξινομυζήθρα Πάρου, ντολμαδάκια αυγολέμονο και συκώτι ψημένο ιδεωδώς, και από τα κυρίως τα ρεβύθια στο τσουκάλι και αρνάκι ριγανάτο με πατάτες, μούρλια.
Κατακαλόκαιρο πια, κοντά στα μέσα του Ιουλίου, στην πανέμορφη Χώρα της Φολεγάνδρου πιάσαμε τραπεζάκι στο εστιατόριο Το Σικ (Τ/22860-41.515), που λειτουργεί από το 1988, από την οικογένεια του τυροκόμου Δημήτρη Σιδερή. Στην κουζίνα βρίσκουμε τη Γερμανίδα σύζυγό του, Ούτα Στάινμπαχ, και στο σέρβις τον γιό του Αλέξη. Έχουν τα δικά τους τυριά, τα λάδια, τα ζώα και τα κηπευτικά τους, και μαγειρεύουν δύο τρία παραδοσιακά φαγιά και πολλά ιντερνάσιοναλ που αρέσουν στην Ούτα. Αν καθίσετε σε αυτή την πανέμορφη πλατεία του πανέμορφου νησιού, θα δοκιμάσετε απίθανη μανούρα του Σιδερή, οπωσδήποτε κατσικάκι λεμονάτο και αρνάκι με δαμάσκηνα, τέσσερα διαφορετικά γεμιστά λαχανικά μαγειρεμένα όλα μαζί, και στο τέλος μυθικό γλυκό αχλάδι καραμελωμένο μέσα σε σιρόπι κόκκινου κρασιού και σερβιρισμένο με αφράτο γιαούρτι. Νικολέτα Μακρυωνίτου

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣΣίφνος: 10+1 στάσεις που θα νοστιμίσουν τις διακοπές μας

Η Μαριβόν της Αργολίδας

Περνάμε χρόνια από το Ηλιόκαστρο στην Αργολίδα, όταν πηγαίνουμε οδικώς στην Ύδρα. Ο επαρχιακός δρόμος περνάει μέσα από το χωριό, στριφογυρίζει μια δυο φορές ανάμεσα στα σπίτια και σε πετάει έξω, να πας στο καλό. Ποτέ μέχρι τώρα δεν είχαμε σκεφτεί ότι αξίζει τον κόπο να κάνουμε μια στάση ή ακόμα καλύτερα να έρθουμε επί τούτου σε αυτό το χωριό στη μέση του πουθενά. Κι αυτό γιατί δεν είχαμε συνειδητοποιήσει ότι εδώ βρίσκεται το εστιατόριο Maryvonne για το οποίο είχαμε ακούσει πολλά μέσα στα χρόνια από διάφορες μεριές. Σεφ, φίλοι, δημοσιογράφοι, όλοι το έχουν ακουστά αυτό το γαλλικό «διαμαντάκι». Εμένα μου το είχε πρωτοαναφέρει ο σεφ της γαλλικής πρεσβείας Jean Marie-Hoffmann ως ένα από τα αγαπημένα του εστιατόρια. Ανήκει σε μια γαλλίδα, τη Μαριβόν, και λειτουργεί σίγουρα καμιά εικοσαετία χτίζοντας όνομα από στόμα σε στόμα. Περιττό να σας πω τι είδους αυτοκίνητα βρίσκονταν παρκαρισμένα απ’ έξω. Έλληνες και ξένοι, επιχειρηματίες, εφοπλιστές, διεθνείς τζετ σέτερς, όλοι όσοι παραθερίζουν χρόνια ανάμεσα σε Πόρτο Χέλι και Σπέτσες, είναι σταθεροί πελάτες.

Το εστιατόριο τώρα το καλοκαίρι βγάζει τραπέζια σε μια φαρδιά ξύλινη βεράντα και σε μια σκιερή αλέα στην αυλή. Εμείς βρεθήκαμε στο τραπέζι ακριβώς έξω από την κουζίνα, εκεί που είναι το πόστο της κυρίας Μαριβόν. Όρθια υποδέχεται τους πελάτες σαν παλιούς φίλους και με το βλέμμα της εποπτεύει τον χώρο για να ειδοποιήσει τους σερβιτόρους με ένα ελάχιστο νεύμα. Από το ανοιχτό παράθυρο βλέπεις τη μάχη στην κουζίνα και προσπαθείς να μαντέψεις από τις μαγικές μυρωδιές τι μαγειρεύουν κάθε φορά. Το γεύμα ήταν μια συναρπαστική διαδοχή γαλλικών πιάτων, που είχαν την αναμενόμενη φινέτσα της καλής γαλλικής κουζίνας χωρίς να είναι πολύ εξεζητημένα. Ξεκινήσαμε με τρία καταπληκτικά ορεκτικά: το πρώτο, πεπόνι με καπνιστό φιλέτο πάπιας, βινεγκρέτ με βατόμουρα και μπόλικο μαύρο πιπέρι σερβιρισμένο μέσα σε φλούδα πεπονιού, ήταν ένα δροσερό ενακτήριο ξάφνιασμα. Το ψημένο κατσικίσιο τυρί με μέλι και θυμάρι, δεν ήταν μεν κάποια σπουδαία έκπληξη, αλλά ήταν νοστιμότατο. Το κλου όμως ήταν το τρίτο, η ταρτ τατέν μελιτζάνας με κουκουνάρι που ακόμα δεν έχω ξεχάσει. Για κυρίως, μας έψησαν ένα ribeye Ουρουγουάης, που ήρθε στο πιάτο κομμένο και φιλεταρισμένο, τρυφερό και ζουμερό όπως πρέπει. Το συνοδευτικό του ήταν απαράμιλλες frites (τηγανητές πατατούλες δηλαδή) σερβιρισμένες σε γόνδολα και ντομάτα ξεφλουδισμένη, κατακόκκινη και χυμώδης περιχυμένη με βινεγκρέτ κύμινου. Η λίστα των κρασιών εκτεταμένη, με επιλογές από σχεδόν όλο τον γαλλικό αμπελώνα αλλά και με κάποια ελληνικά κρασιά. Χριστίνα Τζιάλλα

Χωριό Ηλιόκαστρο Ερμιονίδας, Αργολίδα, T/27540-91.352. Λειτουργεί μόνο βράδυ.

Οι πιο ωραίες γεύσεις της Λέρου

Αύγουστος σημαίνει διακοπές. Διακοπές για μένα είναι το μπάνιο στη θάλασσα και το νόστιμο φαγητό. Στη Λέρο ξεκαλοκαίριασα φέτος με πολύ σνόρκελινγκ και επίσκεψη στα ωραία μαγαζιά της. Έφαγα πολλά και κρατάω τα παρακάτω ως τις πιο ωραίες γεύσεις του μικρού νησιού της Δωδεκανήσου. Στο πολυσυζητημένο -δικαίως- εστιατόριο Μύλος (Τ/22470- 24.894), η σαλάτα με την φρεσκομαζεμένη ντόπια αλμύρα και η σπαγγετάδα με ολοζώντανα μυρωδικά από το νησί και αχιβάδες από τις θάλασσές τους με συνοδεία Ασύρτικου από την κοντινή Πάτμο με κέρδισαν αμέσως. Στο νέο εστιατόριο του νησιού Σέρζα (Τ/693-159.0794) πήγα δύο φορές και έφαγα εξαιρετικά: η τοματοσαλάτα με πικλαρισμένο κρεμμύδι και κοπανιστή Καλύμνου και η εξαιρετικά χυλωμένη μανέστρα με κατσικάκι στα κάρβουνα μου έμειναν. Η τοπική craft μπίρα Raven μου κράτησε πολλές φορές παρέα τα μεσημέρια στο καλόγουστο beach bar Lime (Τ/ 6947-364.886) και τα πανίνι τους με προζυμένιο ψωμί και ιταλικά αλλαντικά ήταν το τέλειο σνακ για την παραλία. Τέλος, το ούζο με τα βουτυράτα στρειδόχτενα και το λέρικο τυρί στο παραλιακό ουζερί ο Σώτος (Τ/22470-24.546) έκλεισε ιδανικά μια αυγουστιάτικη νύχτα με πανσέληνο. Μαρίνα Πετρίδου

Στην αμμουδιά του Bond Beach Club – One&Only Kéa

Πριν φύγει ο Αύγουστος μπήκαμε στο φέρι από το Λαύριο οικογενειακώς για μια (τελευταία;) απόδραση. Μόλις μια ώρα από την Αθήνα, η Τζια ήταν ό,τι χρειαζόμασταν. Αποφασίσαμε να περάσουμε την μέρα στην παραλία του One&Only Kéa, του διάσημου θέρετρου που έχει γίνει πόλος έλξης από τον Ιούνιο που πρωτολειτούργησε. To ultra πολυτελές ξενοδοχείο σίγουρα δεν αφορά όλα τα βαλάντια, ωστόσο δεν αποτελεί άβατο. Από το λιμάνι της Κορησσίας απέχει με το αυτοκίνητο περίπου 20-25 λεπτά και μπορεί κανείς να το επιλέξει για να δειπνήσει σε κάποιο από τα εστιατόριά του, να πιει ένα φροντισμένο κοκτέιλ στο Kosmos lounge με απίθανη θέα ή να αφιερώσει μια μέρα στο spa, που είναι -χωρίς υπερβολές- ένα από τα πιο εντυπωσιακά που έχουμε δει. Το έντονο στοιχείο του νερού στους εσωτερικούς κοινόχρηστους χώρους και οι «γυάλινοι» τοίχοι του με φόντο τους κήπους και τη θάλασσα, παρέχουν στον επισκέπτη μεγάλες δόσεις ηρεμίας και μόνο με μια βόλτα στις εγκαταστάσεις του.

Οι παραλίες της Κέας είναι λόγος per se για να έρθει κανείς εδώ. Η παραλία του One&Only Kéa, στα δυτικά του νησιού, διαθέτει ξανθιά άμμο και βαθιά μπλε νερά, ενώ εδώ έχει στηθεί και μια προβλήτα, για όσους επιθυμούν να προσεγγίσουν το resort με σκάφος. Περάσαμε τη μέρα με βουτιές και αξιόλογο τσιμπολόγημα στο Bond Beach Club, σε ένα χαλαρό σκηνικό, καλόγουστο όσο και πολυτελές, μέσα στο οποίο μπορείτε να κινηθείτε κυριολεκτικά ξυπόλυτοι. Οι executive σεφ του Bond, Δημήτρης Κότσαλης και Λευτέρης Τσούγκας, και οι head σεφ Δημήτρης Νούσης και Χρήστος Λίτσης, έχουν φτιάξει ένα μενού με πολλά ασιατικά στοιχεία, ελληνικά υλικά και μεσογειακό φινίρισμα, ένα fusion αρκετά καυτερό, με μπόλικο μοσχολέμονο και κόλιανδρο. Γουακαμόλε, ταραμάς και μελιτζανοσαλάτα έφτασαν σε ένα δίσκο με ζυμωτό ψωμί, το σεβίτσε ήταν μια μπουκιά δροσιάς για το στόμα, τα τάκος με ταρτάρ τόνου ένα πιάτο αφιερωμένο σε όσους λατρεύουν τα καυτερά και η σαλάτα με γαρίδες έφτασε λουσμένη με μια πολύ ωραία σάλτσα εσπεριδοειδών και μελιού. Η λίστα κρασιού περιέχει περισσότερες τριάντα επιλογές, εκτός από τις σαμπάνιες, με πολλές επιλεγμένες ελληνικές ετικέτες, είναι ωστόσο αρκετά υψηλά κοστολογημένες– η πιο οικονομική επιλογή είναι στα 68 ευρώ. Βέβαια, το σέρβις είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο, το κρασί στην τέλεια θερμοκρασία και σερβιρισμένο στα λεπτεπίλεπτα ποτήρια Superleggero της Riedel, δηλαδή το πίνειν στις ιδανικότερες συνθήκες που θα μπορούσαν να ισχύουν, ειδικά με τα πόδια χωμένα μέσα στην άμμο και τη θάλασσα στα πέντε μέτρα. Είναι διαθέσιμα δυο διαφορετικά μενού (ένα για την «παραλία» κι ένα φαγητού) και διαθέτουν και ειδικό παιδικό μενού– με φρέσκο ατμιστό ψάρι και όχι chicken nuggets που προτείνουν συνήθως σε πολλά kids menu. Νένα Δημητρίου

Ξενοδοχείο One&Only, Κέα, Τ/ 2288-440.000. Καθημερινά: 11.00- 22.00 . Περισσότερα: www.oneandonlyresorts.com