Γνωστοί σεφ ανοίγουν ο ένας μετά τον άλλο εκεί τα μαγαζιά τους, οι ελληνικοί μεζέδες συνυπάρχουν με ιταλικές και ιαπωνικές λιχουδιές, ενώ σε απόσταση λίγων μέτρων συναντά κανείς ενδιαφέροντα εστιατόρια, μπαρ αλλά και προτάσεις για καλό street food. Ο λόγος για την πλατεία Αγίων Θεοδώρων, στην κάτω πλευρά της Κλαυθμώνος, που το τελευταίο διάστημα έχει γίνει προορισμός για τους καλοφαγάδες στο κέντρο.
Σήμα κατατεθέν της είναι το ομώνυμο εκκλησάκι, που χτίστηκε στα μέσα του 11ου αιώνα και είναι ένας από τους παλαιότερους βυζαντινούς ναούς της Αθήνας. Μαθαίνουμε μάλιστα ότι τα έργα συντήρησής του, που εξελίσσονται τα τελευταία πέντε χρόνια, ολοκληρώνονται σύντομα και κοντά στα Χριστούγεννα το εκκλησάκι των Αγίων Θεοδώρων θα ανοίξει και πάλι. Σηκώνοντας λίγο το βλέμμα, ακριβώς πίσω από την εκκλησία, θα παρατηρήσει κανείς ένα ακόμη χαρακτηριστικό κτίριο της πλατείας: μια «ψηφιδωτή» πολυκατοικία που μοιάζει βγαλμένη από τους δρόμους της Λισαβόνας ή του Παρισιού, καθώς είναι επενδεδυμένη εξ ολοκλήρου με πολύχρωμα κεραμικά πλακίδια, στο πνεύμα της art deco. Παρόλο που χρήζει και εκείνη συντήρησης, όπως φαίνεται από τα πρόχειρα βαλμένα κλιματιστικά, τους ρύπους που την έχουν στιγματίσει και μερικές ψηφίδες που λείπουν από την είσοδό της, εξακολουθεί να ξεχωρίζει με την ομορφιά της. Το ιδιόκτητο κτίριο του 1957 υπογράφει το αρχιτεκτονικό δίδυμο Λεωνίδα Μπόνη και Εμμανουήλ Λαζαρίδη (ο πρώτος, σε συνεργασία με τον Βασίλειο Κασσάνδρα, έχει σχεδιάσει και άλλα σημαντικά κτίρια του κέντρου, όπως το μέγαρο του Μετοχικού Ταμείου Στρατού και το μέγαρο θεαμάτων Ρεξ-Κοτοπούλη-Σινεάκ).
Πέρα από τα δύο κτίρια που, παρά τις ταλαιπωρίες που έχουν υποστεί, μοιάζουν να βρίσκονται σε έναν ωραίο διάλογο μεταξύ τους, τα τελευταία χρόνια η πλατεία Αγίων Θεοδώρων δεν είχε πολλά άλλα πράγματα που να τη χρωματίζουν. Τα περισσότερα από τα εμπορικά καταστήματα που άνθιζαν κάποτε στην περιοχή είχαν κλείσει, το ίδιο και κάνα δυο χαρακτηριστικά μαγειρεία, όπως το κοντινό Δωρίς που τάιζε πολλούς τα μεσημέρια. Με εξαίρεση ίσως το Χοροστάσιο, το γνωστό εναλλακτικό μπαρ των ’90s που λειτουργεί ακόμα στην πλατεία, το τοπίο παρέμενε για αρκετό καιρό μάλλον αδιάφορο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Πάμε για τσίπουρο: 10 στέκια για μεζέ και τσούγκρισμα στην Αθήνα
Η πλατεία των σεφ
 |
 |
Σιγά σιγά, ωστόσο, το σκηνικό άρχισε να αλλάζει και τα γαστρονομικά πρότζεκτ να διαδέχονται το ένα το άλλο στην περιοχή. Αυτή τη στιγμή, σε απόσταση λίγων βημάτων μεταξύ τους, λειτουργούν εκεί τα εστιατόρια τριών από τους πιο πολυσυζητημένους σεφ της Αθήνας: το νεοαφιχθέν Μανάρι του Άρη Βεζενέ, ο Dopios του Χριστόφορου Πέσκια και, ακριβώς απέναντι από την πλατεία, το Tanpopo του Σωτήρη Κοντιζά, δίνοντας μπόλικες αφορμές για έξοδο.
Τρυφερά παϊδάκια (αρνίσια και πρόβεια, από την Ήπειρο), μπιφτέκια, νεφράκια με θρούμπι, τυροκαυτερές και τζατζίκια, τηγανητά κολοκυθάκια – κανένα από τα φαγητά που σερβίρουν στο Μανάρι δεν ξεφεύγει από την ιδέα ελληνικής ταβέρνας. Στόχος του Άρη Βεζενέ ήταν όχι να «πατήσει» στα κλασικά για να φτιάξει κάτι καινούργιο, αλλά να στήσει ένα μενού με τα γνώριμα πιάτα που αγαπάμε, στην πιο άρτια εκτελεσμένη τους μορφή. Ακόμα και το στήσιμο του μαγαζιού (στον εξωτερικό χώρο τουλάχιστον) δεν έχει υπερβολές και πολλούς νεωτερισμούς, μόνο απλά λευκοστρωμένα τραπέζια που απλώνονται κάτω από τις φυλλωσιές της πλατείας. Εκτός από τα παϊδάκια, που είναι από τα οπωσδήποτε της παραγγελίας, δοκιμάσαμε φοβερό, λεπτοκομμένο και ζουμερό μοσχαρίσιο συκώτι, πρόβειο μπιφτέκι τυλιγμένο σε μπόλια, πολύ καλή κρεατόπιτα (επίσης με πρόβειο κρέας και φέτα) και μια «ορφανή» μακαρονάδα για δύο, που βράζει μέσα στον ζωμό του κρέατος και ρουφάει όλη τη νοστιμιά του. Όσο για τα ποτά, ωραίες επιλογές από τον ελληνικό αμπελώνα και εμφιαλωμένα ούζα και τσίπουρα.
|
|
|
Προς τις ελληνικές συνήθειες κοιτάει και ο Dopios, που βασίζεται στην ιδέα του μεζεδοπωλείου, αλλά μέσα από τη ματιά ενός από τους πιο δημιουργικούς Έλληνες σεφ, του Χριστόφορου Πέσκια. Εδώ κάθε πιάτο είναι και μια έκπληξη: η ελληνικότητα έχει πρώτο ρόλο, αλλά οι ιδέες και οι πρώτες ύλες έχουν ποικίλες καταβολές. Από τα αλμυρίκια με ξινούτσικο και μοσχοβολιστό «γιαπωνέζικο λαδολέμονο» μέχρι τα γαριδάκια «ποπ κορν» με σκορδαλιά μαύρου σκόρδου, και από τα αρνίσια γλυκάδια με καυτερή σάλτσα μέχρι τους γίγαντες Καστοριάς σε δύο εκδοχές μαζί (πλακί και σαν χούμους), όλο και κάτι θα βρείτε που θα σας τραβήξει την προσοχή. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει και η κατηγορία του μενού που είναι αφιερωμένη στις πρώτες ύλες και συστήνει ατόφια τα προϊόντα επιλεγμένων Ελλήνων παραγωγών, όπως το καπνιστό χέλι του Βαγγέλη Γείτονα από την Άρτα ή το μεριαρέν, τυρί που παράγει στην Κάσο με τον παραδοσιακό τρόπο ο Ιωάννης Βοναπάρτης.
 |
 |
Ο Σωτήρης Κοντιζάς μπορεί να σταμάτησε πρόσφατα τη συνεργασία του με το Nolan και το Proveleggios, αλλά συνεχίζει να δίνει το «παρών» στην εστίαση της πόλης μέσα από την κουζίνα του Tanpopo, που φέρνει λίγη γεύση από Ιαπωνία στα μέρη μας. Όσο δροσίζει ο καιρός, τόσο περισσότερο ανοίγει και η όρεξή μας για ράμεν με συμπυκνωμένης νοστιμιάς ζωμούς – θα τους δείτε από την ανοιχτή κουζίνα να σιγοβράζουν με τις ώρες. Εκτός από τη διάσημη ιαπωνική σούπα, το μενού έχει τέλεια gyoza με χοιρινό iberico, ταρτάρ με ασιατικές επιρροές, sando και άλλες νοστιμιές που διαφοροποιούνται από μέρα σε μέρα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Amore: στην ινσταγκραμική spritzeria του Νέου Κόσμου για απογευματινά ποτά
Πίτσα, μπέργκερ ή σουβλάκι;
|
|
|
Και οι τρεις από τις πιο δημοφιλείς κατηγορίες street food εκπροσωπούνται επάξια στην πλατεία Αγίων Θεοδώρων. Το Odori είναι γνωστό τόσο για τα περιποιημένα aperitivi και τα σπιτικά βερμούτ του, όσο και για τη λεπτοκαμωμένη του πίτσα με το χειροποίητο ζυμάρι. Μη χάσετε την καυτερή Kamikaze με σάλτσα από ντοματίνια San Marzano, μοτσαρέλα, nduja (καυτερό ιταλικό λουκάνικο), φρέσκο βασιλικό και μέλι με τσίλι.
Αν πάλι έχετε όρεξη για πληθωρικά μπέργκερ, στο Juicy Grill θα τα βρείτε σε ένα σωρό παραλλαγές. Όλες τους, πάντως, φτιάχνονται με φρέσκο μοσχαρίσιο κιμά, χειροποίητες σάλτσες και αφράτο ψωμάκι μπριός. Το Ari Gold, με μοσχαρίσιο μπιφτέκι, σοταρισμένα μανιτάρια, καραμελωμένα κρεμμύδια, κατσικίσιο τυρί και μαγιονέζα με δεντρολίβανο, είναι best seller, το ίδιο και οι κροκέτες που κρύβουν μέσα τους mac ’n’ cheese. Τέλος, όσοι δεν αλλάζουν με τίποτα το σουβλάκι δεν έχουν παρά να περάσουν μια βόλτα από την Κάψα, που υπογράφει και πάλι ο Χριστόφορος Πέσκιας, προτείνοντας και κλασικό τυλιχτό, αλλά και λίγο (τόσο όσο) πιο ευφάνταστο. Τη διαφορά κάνει ο γύρος, που ψήνεται σε ειδική κατασκευή με ράφια γεμάτα πυρωμένα κάρβουνα, αλλά και οι σπιτικές σάλτσες, όπως η «κερατένια» από πράσινες φλογερές πιπεριές κέρατο, κόλιανδρο, μαϊντανό και ελαιόλαδο ή το «κυπριακό pico de gallo» με ψιλοκομμένο κρεμμύδι, ντομάτα, μαϊντανό και λεμόνι.
Info
Μανάρι, Τ/215-21.53.804
Dopios, T/210-33.10.049
Tanpopo, T/210-70.00.252
Odori, T/210-33.14.674
Juicy Grill, T/210-32.38.689
Κάψα, Τ/210-32.31.366
Ταράτσα: ένα αλέγκρο bar restaurant που φτιάχνει κεμπάπ και παστουρμά
