Γαστροταβέρνες, γαστροκαφενεία και άλλα γαστροστέκια: σε αυτά τα μαγαζιά βγαίνουμε τώρα

Είναι εκείνες οι φορές που η παρέα δεν θέλει ούτε ταβέρνα ούτε και εστιατόριο «κυριλέ». Που αναζητάμε κλίμα χαλαρό και παρεΐστικο αλλά παράλληλα έχουμε όρεξη να δοκιμάσουμε και μια φρέσκια προσέγγιση στο φαγητό, κάτι λίγο διαφορετικό, πιθανότατα με ένα ωραίο κρασί για συνοδεία. Για εκείνες τις περιστάσεις υπάρχει μια ολόκληρη νέα γενιά μαγαζιών που είναι κάπως δύσκολο να την ορίσει κανείς. Πας να τα περιγράψεις, να τα βάλεις σε μια κατηγορία, είσαι κάπως σαν τον Κωνσταντίνου σε εκείνη την περίφημη σκηνή με το προφιτερόλ. Εξελιγμένες ταβέρνες με στοιχεία εστιατορίου αλλά και χαλαρά, φιλικά εστιατόρια που βάζουν τα πιάτα στη μέση, νέας γενιάς μαγειρεία ή καφενεία με γευστικό ρεπερτόριο που ξεφεύγει κατά πολύ από τον απλό μεζέ… Πολλά τα γευστικά σενάρια που πάνε το φαγητό ένα-δυο ή αρκετά βήματα παραπέρα. Όσα βάλαμε εδώ μοιάζουν και δεν μοιάζουν μεταξύ τους. Διαφοροποιούνται στο στιλ, στις μαγειρικές προσεγγίσεις και τεχνικές. Είναι μια δημιουργική επαναπροσέγγιση διαφόρων, πιο απλών, στην κλασική τους εκδοχή, κατηγοριών. Μια μεταφορά τους στο τώρα. Ή μια ευκαιρία για τους σεφ να δείξουν μια πιο χαλαρή τους πλευρά. Αλλά έχουν κοινά σημεία. Ψάχνουν την καλή πρώτη ύλη, προτιμούν μικρούς, ντόπιους παραγωγούς, μαγειρεύουν εποχικά, οπότε αλλάζουν μενού συχνά, φτιάχνουν διάφορα δικά τους προϊόντα, από ψωμιά μέχρι τουρσιά ή ζυμαρικά, δίνουν -τα περισσότερα τουλάχιστον- προσοχή στο κρασί. Βάζουν τη γαστρονομία σε ένα πιο οικείο, πιο φιλικό πλαίσιο. Μπορείς να τα πεις γαστροταβέρνες ή γαστρομαγειρεία, κάποια και γαστροκαφενεία ή γαστρομπιστρό, μπορείς να τα πεις και απλά με το όνομά τους.

Ταβέρνα των Φίλων: μπιστρό, ταβέρνα και εστιατόριο μαζί

Ιδιαίτερη περίπτωση μαγαζιού, η Ταβέρνα των Φίλων έχει και κάτι από ταβέρνα, κάτι από σύγχρονο ελληνικό εστιατόριο και κάτι από μπιστρό. Ο συνδυασμός δεν έχει τίποτα το μπερδεμένο. Αντιθέτως είναι ένα από τα πιο χαλαρά, καλοστημένα και απροσποίητα μαγαζιά που έχουμε δει να ανοίγουν τον τελευταίο καιρό. Στα λευκοστρωμένα ταβερνίσια τραπέζια τρώμε ελληνικό φαγητό, τωρινό και φροντισμένο, συνδεδεμένο με την παραγωγή της κάθε εποχής: από λαδερά και αχνιστά ψάρια μέχρι όσπρια, γίδα κοκκινιστή και ψητά φρούτα για επιδόρπιο. Γ.Π.

Άργους 66, Κολωνός, Τ/ 210-51.27.506

Στο Ρίνι, δίπλα στο Αρχαιολογικό Μουσείο

Ντοματοσαλάτα αλλά με μπατάλες και καρπούζι, γαλένι και χαρουποπαξίμαδο. Φάβα, όμως φουρνιστή, από αφκό του Σαλαμουσά στην Λήμνο, σερβιρισμένη με καπνιστό σκουμπρί, ψιλοκομμένο ωμό κρεμμύδι, άγρια κάππαρη, έξτρα παρθένο ελαιόλαδο και σουμάκ. Βλίτα βραστά με βινεγκρέτ ψητής ντομάτας, σκορδοστούμπι και τουλουμοτύρι. Η σεφ Μαρίνα Χρονά αγαπάει τα ελληνικά προϊόντα –ψάχνει αρκετά τους μικρούς εγχώριους παραγωγούς–και φτιάχνει με αυτά πιάτα οικεία και δημιουργικά ταυτόχρονα. Τα δοκιμάζουμε στο μικρούλι Ρίνι, το εστιατόριό της, που είναι κρυμμένο πίσω από το Αρχαιολογικό Μουσείο, σε παρεΐστικη ατμόσφαιρα με τα ωραία ελληνικά κρασιά του καταλόγου για συνοδεία. Γ.Π.

Ρεθύμνου 8, Αθήνα, Τ/ 210-88.36.781

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣΤαράτσες με θέα: 14 εστιατόρια και μπαρ που βλέπουν την πόλη από ψηλά

Ντύλαν: μίνι chef’s table

Στα ηχεία παίζει κλασικό ροκ από τις δεκαετίες 1960 έως 1990, εμείς καθόμαστε στο ενιαίο, γωνιακό τραπέζι που χωράει γύρω στα δέκα άτομα και ακριβώς μπροστά μας βρίσκεται η ανοιχτή κουζίνα, όπου ετοιμάζονται τα πιάτα και σερβίρονται απευθείας στους πελάτες. Υπάρχουν και λίγα τραπέζια έξω στον πεζόδρομο. Αυτό είναι όλο κι όλο το μαγαζί. Βγάζει μια οικειότητα το στήσιμο. Η αίσθηση αυτή περνάει και στο σέρβις, που είναι ζεστό και απροσποίητο, χωρίς να σου αφήνει απορίες. Το μενού είναι στημένο στη φιλοσοφία του μοιράσματος: έξι μικρά πιάτα συν το ψωμί και το γλυκό. Είναι δομημένα έτσι ώστε να συμπληρώνουν το ένα το άλλο και να προσφέρουν μια ολοκληρωμένη γευστική εμπειρία. Γι’ αυτό ο σεφ Βαγγέλης Βέης προτείνει να παραγγείλουμε ολόκληρο το μενού για δύο άτομα. Το βλέπει σαν μικρογραφία ενός ελληνικού τραπεζιού, όπου όλα τα πιάτα σερβίρονται στη μέση και ο καθένας παίρνει όσο θέλει. Αυτόν τον καιρό ξεχωρίζουμε την δροσερή σαλάτα που έχει έμπνευση το τζατζίκι – έχει καρδιές μαρουλιού αγγούρι σε ζύμωση, άγριο σκόρδο και σιναπορόσπορο πίκλα, φινόκιο σε ζύμωση και λάδι εστραγκόν. Το ημίπαστο μυλοκόπι με σάλτσα θαλασσινών, κουκουνάρι και πιπεριά τσίλι και τον κόκορα «φρικασέ», με άγρια χόρτα και κολοκύθια περασμένα από τα κάρβουνα και άψογα φτιαγμένο αυγολέμονο. Για γλυκό έχουν παρφέ αμυγδάλου με μαρμελάδα ροδάκινο, που το φτιάχνουν σε συνεργασία με το Feelings. Στα συν και τα προσεκτικά επιλεγμένα κρασιά της λίστας και οι ελληνικές μπίρες μικροζυθοποιίας. Μ.Π.

Αγίας Ζώνης 38, Κυψέλη, Τ/210-86.68.899

Rawbata: φρέσκο, συναρπαστικό φαγητό και value for money

Αυτό το Σαββατοκύριακο λέμε να κλείσουμε ραντεβού στο RawBata του χαρισματικού σεφ Χρόνη Δαμαλά. Σε αυτό το εστιατόριο κάθε φορά που τρως είναι σαν να είναι η πρώτη, μια και το μενού είχε αλλάξει εντελώς. Είναι στη φιλοσοφία του Δαμαλά να μαγειρεύει αποκλειστικά εποχικά, με λαχανικά και ψάρια που προμηθεύεται από τη λαϊκή των Αμπελοκήπων και κρέατα που θα μαγείρευε κάποιος στο σπίτι του. Τα απογειώνει βέβαια μαγειρεύοντάς τα στην αγαπημένη του ρομπάτα (ιαπωνική ψησταριά), με γνώση και εμπειρία. Την τελευταία φορά που φάγαμε ήταν για άλλη μια φορά όλα νόστιμα: από το σιγομαγειρεμένο στιφάδο με κουνέλι και τις χυλοπίτες με καραβίδες, μέχρι τον τόνο τατάκι και τη μεστή ντοματοσαλάτα. Μ.Π.

Λακωνίας 33, Αμπελόκηποι, Τ/210-69.23.796

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ6 ταβέρνες με κρυμμένες αυλές στην Αθήνα και τα πέριξ

Tsiftis Gastrokoutouki: ωραίες ιδέες, καλοδιαλεγμένα υλικά και φυλλωσιές

Είναι ωραία στα τραπέζια στον πεζόδρομο, δίπλα σε μερικά πλατάνια και νεραντζιές, να ακούς τους ήχους των αυτοκινήτων που περνάνε από τη Μιχαλακοπούλου και τα τζιτζίκια μαζί. Εκεί καθόμουν πριν από μερικές μέρες και χάζευα τα δυο παράθυρα – προθήκες με τα τουρσιά τους στα βάζα (πορτοκάλια, περγαμόντα, αμπελοβλάσταρα και εγώ δεν ξέρω τι άλλο) και τα κρασιά από διάφορα ελληνικά μέρη, και σκεφτόμουν ότι όλο και το συμπληρώνουν το γαστρο-κουτουκο-σενάριό τους ο Σήφης Μανουσέλης, ο Μπάμπης Καζάνας και ο Βάιος Κορομηλάς. Μαγειρεύουν σύγχρονα, με υλικά της εποχής, το μενού αλλάζει συνέχεια, πάντα κάτι καινούργιο θα σκεφτούν, κάποιον νέο συνδυασμό θα προσθέσουν. Τώρα πέτυχα ένα χούμους με πιπεριά Φλωρίνης, σάλτσα καυτερής πιπεριάς και τηγανητά ρεβυθάκια να τραγανίζουν στο δόντι, που πολύ το αγάπησα. Επίσης ωραία ιδέα οι γίγαντες με τρεις τρόπους στο ίδιο πιάτο –τηγανητοί, τουρσί και πουρές με αρσενικό Νάξου στο ίδιο πιάτο. Αξίζει σίγουρα να δοκιμάσετε τις παπαρδέλες, που τις φτιάχνουν οι ίδιοι, τις συνδυάζουν με μύδια, αχηβάδες και μια πεντανόστιμη σάλτσα – ένα γαλάκτωμα από μυδόζουμο, με τσίλι και χυμό αγγουριού, που του δίνει φρεσκάδα και το δροσίζει. Πάρτε και το πιο απλό φρυγανισμένο προζυμένιο ψωμί με δικό τους πελτέ, βλίτα τσιγαριαστά και από πάνω μια γενναιόδωρη δόση κρέμας φέτας, είναι πολύ καλό. Μια που πήγα, έμαθα και νέα. Τα Σαββατοκύριακα, πέρα από τα μοντέρνα τους, θα φτιάχνουν και κάποια παραδοσιακά πιάτα, για τη μέση και αυτά, αντλώντας υλικό από διάφορα σημεία του χάρτη. Αυτή την εβδομάδα π.χ. θα έχουν αρνάκι στον φούρνο με κολοκυθάκια, πατάτες και γλιστρίδα ψημένο σε κληματόβεργες και μια κρεμμυδόπιτα με καρίκι. Οι κρεατόφιλοι ας τσεκάρουν και τις κοπές – παίρνουν μοσχάρια ελευθέρας βοσκής από το Λιδορίκι, τη Νάξο και τη Τζια. Α.Σ.

Μιχαλακοπούλου 88Α και Σεβαστείας, Ιλίσια, T/ 210-77.54.246

Σευχέλλες: γαστροταβέρνα, before it was cool

Ήταν ένα από τα μαγαζιά που έθεσαν τις βάσεις για το φαινόμενο «γαστροταβέρνα» στην Αθήνα και παρότι η ιδιοκτησία έχει περάσει στα χέρια του Κλεομένη Ζουρνατζή, του Φώτη Φωτεινόγλου και του Γιάννη Μαρκαδάκη λίγα έχουν αλλάξει σε σχέση με το πώς ξεκίνησε και όσα άλλαξαν ήταν προς το καλύτερο. Η πρώτη ύλη βελτιώθηκε αισθητά με πολλές από τις παρασκευές να τις κάνουν οι ίδιοι, όπως ο καβουρμάς που βάζουν στο γνωστό πιάτο με τις παπαρδέλες και τη γαλομυζήθρα. Προσέχουν την εποχικότητα και για να το πετύχουν αλλάζουν το μενού μέσα στη χρονιά. Αυτόν τον καιρό τρώμε ένα νοστιμότατο συκώτι σχάρας με πίκλα αγγουριού και χειροποίητα νιόκι πατάτας με μανιτάρια σιτάκε. Τέλος, η λίστα κρασιών έχει ενδιαφέρουσες value for money επιλογές από μικρούς παραγωγούς του ελληνικού αμπελώνα. Πάντα θα βρεις κάτι ωραίο να πιεις. Μ.Π.

Κεραμεικού 49 & Ακαδήμου, Μεταξουργείο, Τ/211-18.34.789

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣΣτο πιάτο ή στο χέρι; 5 στάσεις για ωραίο μουσακά, κλασικό και… ασυνήθιστο

ΦΙΤΑ: σύγχρονα ελληνικά πιάτα σε κλίμα χαλαρό και παρεΐστικο

Από τότε που πρωτοεμφανίστηκε (και έκανε μεγάλο σουξέ) δεν ήταν και το πιο εύκολο να του βάλεις ταμπέλα. Το στέκι με τα μαρμάρινα τραπέζια, τις γυμνές τσιμεντένιες κολόνες και την χαλαρή πρασιά απέναντι από τις γραμμές του τραμ, το οποίο άνοιξε λίγο πριν αρχίσουν να αναπτύσσονται πολλών λογιών σενάρια εξόδου εκεί στον Νέο Κόσμο, μπορείς να το πεις γαστροταβέρνα, μπορείς να το πεις και γαστρομαγειρείο. Το μενού αλλάζει συχνά, όπως γινόταν από την αρχή, ενώ ο σεφ Δημήτρης Δημητριάδης, που προστέθηκε στην ομάδα πριν από επτά-οκτώ μήνες, έβαλε τη δική του σφραγίδα στα μαγειρέματα. Στο ΦΙΤΑ τρως σύγχρονα ελληνικά πιάτα με υλικά της εποχής, όπως ένα γοφάρι μαρινάτο με αντζούρι, αγγούρι τσάγαλο και γλιστρίδα ή ψητές σαρδέλες με σάλτσα από πιπεριές και ξίδι αφροξυλιάς – για άρωμα. Και πλέον συναντάς περισσότερα κατσαρολάτα φαγητά. Σουγάνια με χταπόδι, πετεινό με καυκαλήθρες και μυρώνια με χοντρό μακαρόνι και κεφτέδες κοκκινιστούς σαν σπετζοφάι… Στην εξίσωση και μερικά καλοδεχούμενα ρετρό γλυκά νέας εποχής, σαν την αφράτη αμυγδάλου και το κοκ που εμφανίστηκε τώρα το καλοκαίρι, με κρέμα από φυστίκι, κομπόστα από κεράσια και λάιμ. Α.Σ.

Ντουρμ 1 & Κασομούλη 6, Νέος Κόσμος, Τ/211-41.48.624

Αφαία: ένα νεο-καφενείο με ωραία vibes

Τα παιδιά που έχουν το Ubuntu στο Θησείο πήραν ένα παλιό καφενείο στη γωνία δίπλα στο ιστορικό πιλοποιείο του Πουλόπουλου και το έκαναν καινούργιο. Κράτησαν το όνομα, άλλαξαν το στιλ. Και τώρα απέναντι από την κουζίνα και τον καθρέφτη με τα γκράφιτι, μέσα, ή έξω στο πεζοδρόμιο, χαζεύοντας τα βαγόνια του ηλεκτρικού και τα φουγάρα του Γκαζιού απέναντι, βάζεις στη σέντρα μια καλοκαιρινή σαλάτα με αμπελοφάσουλα, νεκταρίνια και τυράκι Τήνου, ένα «κοντοσούβλι» μανιταριών με τραγανές λεπτοκομμένες τηγανητές γλυκοπατάτες και βίγκαν μαγιονέζα που θα σου αρέσει είσαι δεν είσαι χορτοφάγος, νόστιμο κριθάρακι με γαρίδες και μπισκ, αλλά και τρυφερά χοιρινά μπριζολάκια με γλυκό χαρακτήρα (βλέπε σάλτσα bbq σφενδάμου) ή paccheri με κιμά και κρέμα από πεκορίνο Αμφιλοχίας. Νόστιμα και προσεγμένα. Α.Σ.

Αίθρας 1, Θησείο T/ 697-71.48.019

Dopios, ένα ελληνικό μεζεδοπωλείο όπως το φαντάστηκε ο Πέσκιας

Είναι από τα μαγαζιά που έχουν αποκτήσει το στάτους αυτού που λέμε «στέκι». Με τραπέζια πάνω στη φασαριόζα πλατεία Αγίων Θεοδώρων, πίσω από την Κλαυθμώνος, μετράει ήδη αρκετά χρόνια παρουσίας και είναι πάντα γεμάτο, δικαιώνοντας το όραμα του σεφ Χριστόφορου Πέσκια, ο οποίος έβαλε σκοπό να φτιάξει ένα μοντέρνο, γκουρμέ μεζεδοπωλείο. Το μενού του βασίζεται σε ελληνικά πιάτα και μεζέδες, σερβιρισμένα σε μικρές μερίδες για μοίρασμα, αν και υπάρχουν και λίγες επιλογές για κύριο πιάτο. Το να λέμε βέβαια ότι είναι βασισμένα στην ελληνική κουζίνα, όταν πρόκειται για φαγητά του Πέσκια, είναι μόνο η μισή αλήθεια, γιατί στον σεφ αρέσει να χρησιμοποιεί ασιατικές πινελιές κι είναι τρομερός «μάγκας» στο μπλέξιμο υλικών και τεχνικών. Ένα απλό παράδειγμα, τα αλμυρίκια τα αρταίνει με γιαπωνέζικο λαδολέμονο. Από την πρώτη στιγμή, επίσης, το φαγητό και ο κατάλογος έγιναν «βιτρίνα» για ψαγμένες πρώτες ύλες από μικρούς παραγωγούς που ο σεφ ξεχωρίζει, εμπιστεύεται και ονοματίζει με παρρησία, συστήνοντας μερικά από τα πιο ξεχωριστά ελληνικά προϊόντα σε ένα ευρύ κοινό που αποτελείται και από πολλούς ξένους. Προϊόντα όπως το καπνιστό χέλι του Γείτονα (βραβευμένο και από τον Γαστρονόμο), τα τυριά του Βοναπάρτη στην Κάσο (επίσης βραβευμένα) κ.ά. Κατ’ εμέ είναι ένα από τα καλύτερα μαγαζιά της πόλης μας. Τα must για όποιον δεν έχει ξαναφάει είναι τα γαριδάκια ποπ κορν με σκορδαλιά μαύρου σκόρδου, το χούμους, τα ντολμαδάκια γιαλαντζί με ψευτογιαούρτι από κάσιους, η μανιάτικη πατατοσαλάτα με πορτοκάλι (κλασικά) αλλά και με αβοκάντο (!), η σαρδέλα παντρεμένη, τα κεφτεδάκια… X.T.

Σκουλενίου 1, Αθήνα, T/210-33.10.049
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣΟι καφενέδες της Καλλιθέας: Απλοί και τίμιοι μεζέδες, μαγειρευτά ημέρας και αυθεντικό χαμόγελο

Koutsou & co: ένα μαγειρείο σημερινό

Tα λαδερά της τα μαγειρεύει με μπόλικο κορωνέικο μονοποικιλιακό ελαιόλαδο από τη Ζάκυνθο. Συχνά θα τους προσθέσει ένα τηγανητό αυγουλάκι ή μια καλή, λιωμένη φέτα. Θα φτιάξει κλασικές φακές σούπα και κεφτεδάκια με πατάτες κομμένες στο χέρι αλλά θα κάνει και πιο λιχούδικα, δικά της πιάτα, όπως το παστίτσιο με γαρίδες ή η αλμυρή πανακότα από ανεβατό Γρεβενών με ντοματίνια κονφί. Θα καθαρίσει φρέσκο αρακά και φρέσκιες μπάμιες. Τις τελευταίες μπορεί να τις πετύχεις κλασικά μαγειρεμένες, μπορεί και τηγανητές, με σκορδαλιά στο πλάι. Θα βάλει επίσης στο μενού της ημέρας τοπικές συνταγές που δύσκολα θα βρεις αλλού, όπως η γεμιστή σπλήνα. Η Αργυρώ Κουτσού έχει στήσει μέσα σε μια στοά του Συντάγματος το δικό της μαγειρείο, φερμένο στο σήμερα. Γ.Π.

Ξενοφώντος 15Α (εντός στοάς), Σύνταγμα, Τ/ 210-32.52.848

Στο Annie Fine Cooking για φρέσκο ελληνικό φαγητό

Από την πρώτη στιγμή που άνοιξε σε ένα ήσυχο, εκτός ρανταρ, δρομάκι του Νέου Κόσμου το Annie Fine Cooking έκανε αίσθηση. Σήμερα, με την Κωνσταντίνα Κασπαρίδου στο τιμόνι, συνεχίζει να μας αρέσει πολύ. Καθισμένοι έξω, κάτω από τα δεντράκια που πεζοδρομίου ή μέσα, με θέα την ανοιχτή κουζίνα, απολαμβάνουμε την χαλαρή ατμόσφαιρα και το γεγονός ότι όλο και κάτι καινούργιο θα δοκιμάσουμε κάθε φορά. Η ελληνικότητα και η εντοπιότητα είναι από τα χαρακτηριστικά του μενού, που αλλάζει συνεχώς, χωρίς όμως να λειτουργούν δεσμευτικά αφού η σεφ «παίζει» με διάφορες εμπνεύσεις. Κατά καιρούς έχουμε δοκιμάσει από τα χέρια της: μια φρέσκια και νοστιμότατη εκδοχή της κλασικής φασολάδας με διαφόρων ειδών πίκλες, υπέροχη ψαρόσουπα με χειροποίητη σκόνη από καλοκαιρινές ντομάτες και λάδι σέλινου, κόκορα κοκκινιστό με εβρίτικη λαχανιά και χειροποίητο καβουρμά και άλλα ωραία. Γ.Π.

Μεναίχμου 4, Νέος Κόσμος, Τ/ 210-92.13.690

Λινού Σουμπάσης και ΣΙΑ: η νοστιμιά της αφαίρεσης

Κοιτάει προς την παράδοση, ραφινάρει, αφαιρεί – ο Λουκάς Μάιλερ, επικεφαλής στην κουζίνα του Λινού Σουμπάσης και ΣΙΑ, με την εντοπιότητα και την εποχικότητα πάντα στο μυαλό του προτείνει ένα είδος φαγητού που, στις καλύτερες στιγμές του, σε κάνει να θυμάσαι ότι το απλό είναι πολλές φορές και το πιο νόστιμο. Στα πιάτα του βάζει ψάρια αχνιστά ή αυγολεμονάτα, οσπριάδες, λαδερά, χόρτα με ωμή τριμμένη ντομάτα, μύδια με γευστικούς, φίνους ζωμούς και άλλα πολλά που διαφοροποιούνται συνεχώς αφού το μενού αλλάζει σχεδόν κάθε μέρα. Αυτή την εποχή τα απολαμβάνουμε έξω, στην παρεΐστικη ατμόσφαιρα της Μελανθίου. Γ.Π.

Μελανθίου 2, Μοναστηράκι, Τ/ 210-32.20.300

Άκρα: όλα τα τραπέζια chef’s tables​

Ένα από τα πιο χαλαρά μαγέρικα της πόλης, που έχει φτιάξει μόνο του την κατηγορία στην οποία θέλει να ανήκει παρόλο που δεν αυτοπροσδιορίζεται κάπως, μας δίνει όμως πάτημα για να τη λέμε μεταξύ μας γαστρομαγειρείο. Ο χαρακτηρισμός μάλλον αναφέρεται κυρίως στη χαλαρότητα που το διέπει, ως προς την ατμόσφαιρα, το στήσιμο του χώρου, το σέρβις και φυσικά το φαγητό. Κάθεσαι και μόνος για ένα γρήγορο μεσημεριανό, έρχεσαι και με την παρέα το βράδυ για έξοδο. Είναι το μοναδικό μαγαζί της πόλης που τα τραπέζια του είναι όλα chef’s tables, μια και περιστοιχίζονται από τους πάγκους της κουζίνας, είναι από τα ελάχιστα που εφαρμόζουν στ’ αλήθεια τον όρο του zero waste, είναι η μόνη περίπτωση φαγάδικου που στους κόλπους του διαθέτει επίσης ένα τόσο οργανωμένο και στελεχωμένο ζαχαροπλαστείο. Για όλους αυτούς τους νεωτερισμούς υπεύθυνοι είναι οι δύο ιδιοκτήτες, ο σεφ Γιάννης Λουκάκης και ο ζαχαροπλάστης Σπύρος Πεδιαδιτάκης, που επιμελούνται καθημερινά από φρέσκα προζυμένια ψωμιά, πίτες και γλυκά, μέχρι τη διάσημη σύζουμη κατσικομακαρονάδα, μελωμένα ρεβύθια φούρνου και μπακαλιάρο με πατάτες και ταχίνι, χρησιμοποιώντας πρώτες ύλες αυστηρά από μικρούς Έλληνες παραγωγούς, μαγειρέματα στη φωτιά των ξύλων και βαδίζοντας πιστά στα μονοπάτια της βιώσιμης γαστρονομίας. Ν.Μ.

Αμύντα 12, Πλατεία Προσκόπων, Παγκράτι, Τ/210-72.51.116

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣΤραπεζάκια έξω: 32 στέκια για φαγητό και ποτό με την Αθήνα για σκηνικό