Εκλεκτές νοστιμιές από την Πόλη και την εγγύς μας ανατολή στο Παλαιό Φάληρο.
Η θέση: Γωνία Ορφέως και Χαρίτων, στο Παλαιό Φάληρο, μια ανάσα δρόμος από την Ποσειδώνος, τη Συγγρού και την Αμφιθέας. Έξτρα τιπ για τους γλυκατζήδες: ένα τετράγωνο απόσταση από το εστιατόριο, γωνία Αγ. Αλεξάνδρου και Ζησιμοπούλου, βρίσκεται το ζαχαροπλαστείο «Κοσμικόν» με το περίφημο γαλακτομπούρεκο.
Η ατμόσφαιρα: Στη μικρή εσωτερική σάλα, οι επενδεδυμένοι με ξύλο τοίχοι προσδίδουν ζεστασιά και μιαν αίσθηση κομψής σπιτικής τραπεζαρίας. Οι πολυέλαιοι φωτίζουν με έντονο κίτρινο φως, που όμως δεν ενοχλεί, αντιθέτως διευκολύνει την οπτική επαφή με το φαγητό και την παρέα. Το καλοκαίρι, προτιμάμε την πιο χαμηλά φωτισμένη αυλή, περιστοιχισμένη από πρασινάδες και λουλούδια. Στα διπλανά τραπέζια συχνάζουν κυρίως παρέες μεσηλίκων, γείτονες και άλλοι, που ταξίδεψαν ώς εδώ για τη νόστιμη ανατολίτικη κουζίνα. Το προσωπικό είναι ευγενικόκαι γρήγορο.
Το φαγητό: Για να ξεμπερδεύουμε από την αρχή: τα φαγητά στη Suzanna είναι καλοφτιαγμένα, νόστιμα όλα, κάποια πεντανόστιμα. Ακόμα κι αν δεν είναι κάτι του γούστου σου, σίγουρα διακρίνεις ότι έχει γίνει με μεράκι και καλές πρώτες ύλες. Σεφ είναι ο Χρήστος Στικόπουλος, ο οποίος έχει φτιάξει ένα σφιχτό μενού με πολίτικες, λιβανέζικες και γενικώς ανατολίτικες νοστιμιές. Ευπειθώς αναφέρω τα πάμπολλα πιάτα που πήραμε την τελευταία φορά. Ξεκινήσαμε με τη σαλάτα φατούς, δηλαδή αγγουροντομάτοπιπεριές σε κύβους με δυόσμο, λαδολέμονο και κομματάκια αραβικής πίτας. Δροσερή και ζουμερή, ιδανική για να βουτήξετε τα χειροποίητα ψωμάκια-πιταρούδια που έρχονται ζεστά-ζεστά στο τραπέζι. Συνεχίσαμε με δύο αλοιφές: καπνιστή μελιτζανοσαλάτα δουλεμένη με ταχίνι, σκόρδο και λεμόνι (διάβαζε μπαμπαγκανούς) και ένα από τα νοστιμότερα χούμους που έχουμε δοκιμάσει. Ακολούθησαν μεζεκλίκια, το ισχυρό χαρτί του εστιατορίου: λεπτεπίλεπτο, τραγανό λαχματζούν με κιμά και μπαχάρια, ιτσλί κεφτέδες (ήτοι κιμάς καβουρδισμένος με «γλυκά» μπαχαρικά και κρεμμύδι σε «ντύμα» από πλιγούρι), μουτζεβέρ (κολοκυθοκεφτέδες με άνιθο και φέτα), παστουρμαδοπιτάκια με ντομάτα και πιπεριά σε φύλλο γιουφκά και σουτζούκι τηγανισμένο σε φρέσκο βούτυρο. Για κύρια, μοιραστήκαμε ένα πλούσιο χιουνκιάρ μπεγεντί, ισκεντέρ (μοσχαρίσιο γύρο με ντοματόσαλτσα, πίτα και γιαούρτι) και υπέροχα φαλάφελ με σος ταχινιού, γιαούρτι και τουρσί, μέσα σε «πακετάκια» αραβικής πίτας. Κι αφού τα καταφέραμε όλα αυτά, πήραμε και γλυκό: βουτυράτο κιουνεφέ (κανταΐφι με τυρί) ψημένο άμα τη παραγγελία και συνοδευμένο με παγωτό καϊμάκι και μουχαλεμπί με ζελέ μάνγκο. Εν κατακλείδι, η κουζίνα είναι αρωματική, όχι ιδιαίτερα πικάντικη (εκτός ορισμένων εξαιρέσεων), τα τηγανητά καλοτηγανισμένα και ανάλαφρα, η όλη προσπάθεια αξιολογότατη.
Ο λογαριασμός: Από 15 έως (το πολύ) 25 ευρώ το άτομο, ανάλογα με το πόσα πιάτα θα πάρετε.
Η κάβα: Λίγα κρασιά, είκοσι όλα κι όλα, κυρίως ελληνικά. Επίσης, κρασί χύμα και τρία ιταλικά αφρώδη. Εμείς επιλέξαμε να συνοδεύσουμε τα φαγητά με αϊράνι, δροσιστικό ρόφημα από γιαούρτι χτυπημένο με κρύο νερό και λίγο αλάτι, ιδανικό για ένα ανατολίτικο γεύμα.
Επιπλέον πληροφορίες: Αν κάτι δεν μας αρέσει, είναι πως και το χειμώνα το μενού μένει ίδιο. Θα θέλαμε, δηλαδή, να δοκιμάζαμε και άλλα τότε, πιο χειμερινά. Το πάρκινγκ στην περιοχή είναι σχετικά εύκολο, ακόμα και τα Σαββατόβραδα. Το εστιατόριο κάνει και ντελίβερι στις κοντινές περιοχές, με τιμές ελαφρώς χαμηλότερες από ό,τι εντός. Ανοιχτά Τρίτη-Παρασκευή 6 μ.μ-00.00 π.μ., Σάββατο 12 μ.μ.-1 π.μ., Κυριακές, αργίες μόνο μεσημέρι, Δευτέρα κλειστά.
