Είναι ανήμερα Χριστούγεννα και στους δρόμους του Λονδίνου κυκλοφορούν μόνο ελάχιστα μαύρα ταξί και πεζοί, κυρίως τουρίστες, που περιφέρονται νωχελικά στις γειτονιές θαυμάζοντας τις βιτρίνες των κλειστών καταστημάτων και τις πανέμορφα στολισμένες προσόψεις των σπιτιών. Ξεκινήσαμε με τα πόδια από το ξενοδοχείο κοντά στην Oxford Street με ομίχλη και τόση υγρασία, που μοιάζει με ψιλόβροχο.
Περπατήσαμε μέσα από το πολυπολιτισμικό Soho, περάσαμε από την πολύχρωμη πύλη της Chinatown, κάναμε μια στάση στην πλατεία Trafalgar για να θαυμάσουμε τα λιοντάρια γύρω από το σιντριβάνι και την Εθνική Πινακοθήκη, βγάλαμε φωτογραφίες σε όλες τις πιθανές πόζες μπροστά από το Big Ben και από εκεί κατευθυνθήκαμε στο παλάτι, να δούμε τη βασιλική φρουρά να αλλάζει βάρδια. Περνώντας μέσα από το πάρκο St James’s, είδαμε σκίουρους να σκαρφαλώνουν στα δέντρα και πάπιες να βγαίνουν γρήγορα γρήγορα από τη λίμνη και να εξαφανίζονται στο λεπτό πίσω από θάμνους.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Τα φώτα της γιορτής
Η ώρα έχει περάσει, τώρα πια βρέχει κανονικά κι εμείς πεινάμε. Δεν έχουμε κάνει κράτηση και τα εστιατόρια που είναι ανοιχτά για μεσημέρι είναι λίγα και τα περισσότερα από αυτά τουριστικά. Ψάχνοντας στα δρομάκια του κέντρου, βρήκαμε μια κλασική βρετανική παμπ, σαν να έχει βγει από παραμύθι. Με σκούρο ξύλινο ντεκόρ, 400 χρόνια ιστορία που έχουν αποτυπωθεί πάνω της σε συνδυασμό με τον χριστουγεννιάτικο διάκοσμο να δημιουργούν μια μυθική συνθήκη στα μάτια του εννιάχρονου γιου μου, που κοιτάζει εκστασιασμένος τριγύρω.
Υποτίθεται ότι εδώ σερβίρουν τον καλύτερο μπακαλιάρο της πόλης. Καλλιτέχνες, διανοούμενοι, γευσιγνώστες το επιβεβαιώνουν μέσα στα χρόνια, όπως φαίνεται από σχετική αφίσα στην είσοδο. Με πλατύ χαμόγελο και συγκρατημένη ευγένεια, ένας υπάλληλος σε ρόλο Αϊ-Βασίλη μάς καλωσορίζει και μας οδηγεί, μέσα από μια εσωτερική ξύλινη σκάλα, στο δεύτερο πάτωμα, όπου είναι ο κυρίως χώρος του εστιατορίου.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Η γεύση των περασμένων Χριστουγέννων
Το τραπέζι μας δίπλα στο παράθυρο, να παρακολουθούμε τα φωτάκια που λαμπυρίζουν σε όλο το Λονδίνο και όσο περνάει η μέρα να γίνονται πιο φωτεινά και έντονα. Ο χώρος πολύ ζεστός και φιλικός. Στα ήδη στρωμένα τραπέζια υπάρχουν διάφορα γιορτινά αξεσουάρ για μικρούς και μεγάλους, που δημιουργούν μια ατμόσφαιρα σπιτική, παρεΐστικη. Ελαφρώς σαστισμένοι, γιατί πρέπει να ξεχάσουμε το ελληνικό χριστουγεννιάτικο τραπέζι, παραγγέλνουμε fish ’n’ chips. Παρέα με την μπίρα, να τος και ο μπακαλιάρος. Ένα τεράστιο φιλέτο τηγανισμένο σε κουρκούτι μπίρας. Τραγανός απέξω, λευκός και αφράτος στο εσωτερικό.
Εκτός από τις πατάτες, που αν και προτηγανισμένες είναι νόστιμες, το ψάρι το πλαισιώνει αρακάς και σος ταρτάρ σε μπολάκι. Με γεμάτο στομάχι και ξεκούραστοι, παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής περπατώντας μέσα από το Mayfair και χαζεύοντας απέναντι το καταπράσινο Hyde Park με τη Winter Wonderland, την τεράστια υπαίθρια αγορά με το μεγαλύτερο παγοδρόμιο της πόλης και τα χιλιάδες φωτάκια. Στα γκουρμέ εστιατόρια της περιοχής, που έχουν ήδη αρχίσει να σερβίρουν το εορταστικό δείπνο, η ποικιλία είναι χαοτική. Από ταϊλανδέζικο και σούσι μέχρι κλασικό βρετανικό ή γαλλικό, το μενού διαφέρει όσο και ο κόσμος αυτής της πόλης. Εδώ δεν υπάρχει μία παράδοση, αλλά όσες και οι πολιτισμοί που την απαρτίζουν. Και μπορεί το κλασικό πουλερικό της γιορτής να μας έλειψε, θα θυμόμαστε πάντα όμως ότι αυτά τα Xριστούγεννα φάγαμε fish ’n’ chips.
