Καλή η γαλλική ζαχαροπλαστική, αλλά τα ιταλικά γλυκά έχουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας. Ευχάριστα «άγλυκα», συχνά πλούσια σε ξηρούς καρπούς και μυρωδάτα εσπεριδοειδή, άλλες φορές με φρέσκα τυριά ή ωραίες εντάσεις από την προσθήκη αλκοόλ, είναι σε πολλές περιπτώσεις τα γλυκά που αρέσουν ακόμα και σε όσους δεν δηλώνουν γλυκατζήδες. Παρόλη την γεωγραφική εγγύτητα της Ιταλίας, τα γλυκά των γειτόνων μας (σε αντίθεση με τα αλμυρά τους) δεν βρίσκουν πολύ συχνά θέση στα δικά μας ζαχαροπλαστεία. Τον τελευταίο καιρό όμως όλο και κάπου τρυπώνουν.
Στον κατάλογο του Madame Fraise (Υμηττού 225, Μετς, Τ/211-4186086) εμφανίστηκαν πρόσφατα τα μαριτότσι. Το τυπικό γλύκισμα της Ρώμης είναι ουσιαστικά ένα «σάντουιτς» από ημίγλυκο, αφράτο ψωμάκι, σαν μπριός, γεμισμένο με σαντιγί. Λέγεται πως ίσως να έχει τις ρίζες του στην αρχαία Ρώμη, όπου ζυμωνόταν με αλεύρι, αυγά, μέλι, φλούδες εσπεριδοειδών, σταφίδες και κουκουνάρια, και δινόταν στις μέλλουσες νύφες από τον αρραβωνιαστικό τους, στα ιταλικά «maritozzo». Στην εκδοχή του Madame Fraise το μπριός είναι στρογγυλό αντί του συνηθισμένου μακρόστενου και γεμιστό με κρέμα μασκαρπόνε συν μαρμελάδα βατόμουρο και λίγο φυστίκι. Στο ίδιο ζαχαροπλαστείο βρίσκουμε ένα από τα πιο ωραία πανετόνε της πόλης, προϊόν τριών ημερών δουλειάς, που φτιάχνεται αποκλειστικά με φυσική προζύμη και είναι διαθέσιμο όχι μόνο την περίοδο των γιορτών αλλά όλο τον χρόνο.
|
|
|
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Βόλτα στο Τραστέβερε για μαριτότσι και γρανίτες Ο Ιταλός της Πεύκης Marco Muré φημίζεται για το τζελάτο που φτιάχνει στο La Mole (Δημοκρατίας 3, Πεύκη, Τ/210-80.62.594), όμως και τα δικά του πανετόνε δεν πάνε πίσω. Στο ίδιο ζαχαροπλαστείο βρίσκουμε μπαμπαδάκια στην κλασική ναπολιτάνικη εκδοχή –ζουμερά, με άφθονο ρούμι, με αρώματα από κανέλα και εσπεριδοειδή, και μια δόση κρέμας στο εσωτερικό τους– και χειροποίητα κανόλι γεμιστά με ρικότα και κομμάτια σοκολάτας.
Σε μίνι εκδοχή, το διάσημο γλυκό της Σικελίας είναι διαθέσιμο και στο Le Greche (Μητροπόλεως 16, Αθήνα, Τ/216-70.06.458, Ακρόπολη, Τ/ 210-92.44.989 κ.α.) με γέμιση σεμιφρέντο ρικότας, γλασαρισμένο πορτοκάλι και φυστίκι. Στις προθήκες τους φιγουράρουν επίσης ναπολιτάνικοι μπαμπάδες, σε βάζα μέσα στο σιρόπι τους και cantucci – πολύ τραγανά, διπλοψημένα «παξιμαδάκια» με αμύγδαλο, τα οποία έχουν καταγωγή από την Τοσκάνη. Ταιριάζουν τέλεια με τον καφέ ενώ παραδοσιακά τρώγονται βουτηγμένα σε γλυκό κρασί. Κάποιες μέρες στο Le Greche βρίσκουμε και panforte, ένα πολύ πυκνό, μαστιχωτό κέικ με ξηρούς καρπούς, αποξηραμένα φρούτα και μπαχαρικά.
|
|
|
Καπρέζε, δηλαδή το γλυκό από το Κάπρι, φτιάχνουν στο Sweet Alchemy (Ηροδότου 24, Κολωνάκι, Τ/210-72.40.205) και μάλιστα σε τρεις διαφορετικές εκδοχές. Είναι ζουμερό και φινετσάτο και η ιδιαιτερότητά του είναι πως αντί για αλεύρι έχει πούδρα αμυγδάλου. Επιλέγουμε ανάμεσα στο λεμονάτο, στο σοκολατένιο (με σοκολάτα equatoriale περιεκτικότητας 55%) με ρούμι ή στο λίγο πιο εξελληνισμένο αλλά εξίσου νόστιμο, με μανταρίνι Χίου. Από το ίδιο ζαχαροπλαστείο προμηθευόμαστε εξαιρετικό τιραμισού, με πλούσια κρέμα και δυνατή γεύση αλκοόλ.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ταξίδι στον χρόνο: αυτά είναι τα αγαπημένα μας παστάκια
