Το πλάνο ανοίγει με πετσούλα-κρατσανιστή λιχουδιά, ψαχνό μαλακό, να λιώνει στο στόμα, και κυδωνάτες πατάτες μελωμένες, με τραγανές ακρούλες, ακαταμάχητες. Μυρίζουν Κυριακή. Που, ως γνωστόν, είναι μέρα για φουρνίσματα, ανταμώματα και πράγματα χαρίεντα. Για οικογενειακές και φιλικές μαζώξης, θέματα συζήτησης που πιάνουν ό,τι μπορεί κανείς να φανταστεί, γέλια, πειράγματα και φαγητά της θαλπωρής. Γνώριμο σενάριο, πάντα ωραίο. Με αγαπημένα πρόσωπα τριγύρω, κοτόπουλο, χοιρινό, αρνί ή κατσίκι ψημένα στο ταψί ή στη γάστρα να φιγουράρουν στη μέση του τραπεζιού, άντε και ένα ωραίο κρασί να τονίζει τη στιγμή, δεν θέλεις τίποτα άλλο.
Για τη μέρα που ανταμώνουμε για να φάμε όλοι μαζί, να τα πούμε και να χαρούμε ο ένας τον άλλον μπορεί να διαλέξουμε φαγητά που τα κάνουμε ξανά και ξανά – από αυτά τα ευφραντικά, θεραπευτικά, μαγειρικά «φυλαχτά» που δεν τα βαριόμαστε ποτέ. Μπορεί και να προτιμήσουμε κάποια που με ένα-δυο διαφορετικά υλικά κάνουν το γνώριμο λίγο πιο περιπετειώδες, αλλάζουν λίγο τη γεύση που έχουμε συνηθίσει. Εδώ έχουμε μπόλικα και από τις δύο κατηγορίες, με τους τρόπους τους και τα μυστικά τους, και όλα φουρνιστά με πατάτες: ροδοκοκκινισμένο κοτόπουλο, ολόκληρο αλλά και μπούτια ή παϊδάκια, παϊδάκια χοιρινά, αρνάκι αρωματισμένο με μέλι και εσπεριδοειδή, σιγοψημένο σε λαδόκολλα, για να κρατήσει όλους τους χυμούς του, νοστιμότατο κατσικάκι παριανό, κατσικάκι ντοματένιο από την Πόλη, αλλά και μια πικάντικη εκδοχή από τη νότια Ιταλία με ξερό πεπεροντσίνο, το οποίο άνετα το κάνουμε και με μπούκοβο καυτερό…
Θέλετε κι άλλα; Έχουμε και τροφαντά σουτζουκάκια, και λουκάνικα, χοιρινά ή πρόβεια, που μας κερδίζουν χρόνο, μια που μερικές Κυριακές είναι, αναγκαστικά, πιο βιαστικές, πάλι με πατάτες. Και, για όσους θέλουν να πάρουν έναν άλλο δρόμο, τρεις συνταγές θαλασσινές, μία με χταπόδι, μία με τσιπούρες, που μπαίνουν στο ταψί μαζί με τις πατάτες κι ένα σωρό μυρωδικά και μία με παστό μπακαλιάρο – μαγειρεύεται και αυτός στον φούρνο, καλυμμένος με μια σκορδάτη κρούστα από ψίχουλα ψωμιού και είναι επίσης ωραία ιδέα για το «καλό» φαγητό της εβδομάδας. Μακάρι να ‘ταν κάθε μέρα Κυριακή. Αλλά τότε δεν θα άξιζε τόσο.