Ταράτσα: ένα αλέγκρο bar restaurant που φτιάχνει κεμπάπ και παστουρμά

Τα στραμμένα προς τα πάνω βελάκια στην ταμπέλα, στο πλάι της εισόδου του ξενοδοχείου Regal στη Μητροπόλεως, δείχνουν το δρόμο. Παίρνεις το ασανσέρ για τον 6ο όροφο, ανεβαίνεις μερικά σκαλιά, περνάς κάτω από μια σειρά από ρετρό φωτιστικά και όταν βγαίνεις έχεις μπροστά σου ένα χορταστικό πλάνο της Ακρόπολης. Τα πράσινα τραπέζια, ο πορτοκαλί καναπές, οι μεταλλικές καρέκλες και η γραμματοσειρά με την οποίο είναι γραμμένο το «Αθηναϊκή Ταράτσα» στον καθρέφτη πίσω από το μπαρ και στα πιάτα που περιμένουν στο τραπέζι, σου φέρνουν στο μυαλό τα 70’s. Από τα ηχεία βγαίνουν ρυθμικές μουσικές. Και από την ανοιχτή κουζίνα μερικές γαργαλιστικές μυρωδιές. Στο αλέγρο μαγαζί που άνοιξαν τώρα το Σεπτέμβρη η ομάδα του Αmi Ιtalian Bistrot μαζί με την ομάδα του Bar In Front of the Bar πίνεις κοκτέιλ και τρως από πεϊνιρλί και χούμους μέχρι κόκορα με χυλοπιτάκι και πρόβατο στα κάρβουνα.

«Εστιατόριο και μπαρ ανοιχτής θέασης» γράφει κάτω από το όνομα του μαγαζιού

Ο Αλέξανδρος Καρακατσάνης στην ανοιχτή κουζίνα.

Μπορείς να βάλεις τον παστουρμά παλαμίδας πάνω στη σαλατο-βαρκούλα και να τον φας με το χέρι.

Η Ταράτσα είναι προικισμένη με μια πολύ όμορφη θέα στην Ακρόπολη και στην πλατεία της Μητρόπολης από τα ψηλά.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣAmore: στην ινσταγκραμική spritzeria του Νέου Κόσμου για απογευματινά ποτάΤο γενικό πρόσταγμα στην κουζίνα έχει ο Aλέξανδρος Καρακατσάνης, που τον γνωρίσαμε στο εστιατόριό του, το San Michali, στη Σύρο – έκανε πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά. Μια ιδέα από την ανατολίτικη πλευρά του και την αγάπη του για τις φωτιές πήραμε και στο Monk’s Beard που διατηρούσε στον Νέο Κόσμο με τη γυναίκα του, Φανή Παναγοπούλου, η οποία κατάγεται από τον Λίβανο. Τη βλέπουμε και τώρα: έχοντας στη διάθεσή του ξυλόφουρνο και ρομπάτα (ο γιαπωνέζικος φούρνος «κολλάει» σε διάφορα σενάρια τελευταία) δίνει στο φαγητό κατεύθυνση ελληνολεβαντίνικη.

Το πρώτο που ήρθε στο τραπέζι ήταν ένα χειροποίητο μαλακό τυρί, με μαστίχα, μαχλέπι και μαυροκούκι, περιχυμένο με μέλι ελάτης, που ο σεφ το εμπνεύστηκε από τη γέμιση που μπαίνει στα λυχναράκια. Ωραίο, αλλά λίγο γλυκό για αρχή, ιδίως όταν παραδίπλα, πέρα από την ωραία λούζα που φτιάχνει ο ίδιος, έχεις και έναν χειροποίητο «παστουρμά» παλαμίδας με μπόλικο τσιμένι. Νομίζω ότι θα το χαιρόμουν περισσότερο λίγο πριν το (ή αντί για) επιδόρπιο. Η σαλάτα με ψητά φασολάκια, ξινότυρο, ραπανάκι και ένα ντρέσινγκ από μελάσα ροδιού ήταν δροσερή, συντονισμένη με την εποχή, και το μοσχάρι ταρτάρ, πρωτότυπα παρουσιασμένο, πάνω σε έναν ορθογώνιο αμπελοντολμά με ρύζι μυρωδάτο, με έναν βελούδινο πουρέ αγκινάρας για παρέα. Τα shish barak, τα ανατολίτικα ζυμαρικά σαν ραβιόλια γεμιστά με τρυφερό πρόβειο κιμά, που σοτάρονται με βούτυρο και σερβίρονται με γιαουρτένια σάλτσα και σουμάκι δεν μπορεί να μην τα ευχαριστηθείς και αυτή τη φορά, έχουν βαθιά νοστιμιά. Το ίδιο και το καλοκαρυκευμένο κεμπάπ από πρόβειο και μοσχαρίσιο κιμά, πάνω σε μπαζλαμά (ένα αφράτο τούρκικο πιτάκι) που ψήνουν εκεί στην ανοιχτή κουζίνα. Είναι πολύ καλό. Όσο για το shawarma, ο σεφ το κάνει λίγο διαφορετικό. Δεν είναι γύρος, είναι κομμάτια μοσχαρίσιας στηθοπλευράς ψημένα στον ξυλόφουρνο, που τα σερβίρουν σε ένα όμορφο έθνικ πιάτο, βάζοντας από δίπλα ένα σουβλάκι σελινόριζας και αραβικές πίτες ολικής άλεσης, δικές τους και αυτές. Παραδίπλα τοποθετούν διάφορα μπολάκια με συνοδευτικά για να βάλεις όσο θέλεις: γιαούρτι με ταχίνι, χαρίσα, ταμπουλέ, αγγουράκι τουρσί…

Το μοσχάρι ταρτάρ συναντά το ντολμαδάκι.

Ο σεφ έχει συνδυάσει στο μενού στοιχεία της Ελλάδας και της Μέσης Ανατολής.

Το κεμπάπ έρχεται πάνω σε μπαζλαμά – μια χειροποίητη ανατολίτικη πίτα

Το ντεκόρ αντλεί έμπνευση από τη δεκαετία του εβδομήντα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣΦελλός: το νέο wine bar της Αιόλου έχει ήδη γίνει στέκιΗ λίστα κρασιού έχει επιλογές τόσο από τον ελληνικό όσο και από τον διεθνή αμπελώνα. Κι η κάρτα με τα κοκτέιλ του Αλέξανδρου Τσελεπή και του Kωνσταντίνου Θεοδωρακόπουλου, όμως, τραβάει την προσοχή. Το ντουέτο του Bar in Front of the Bar προτείνει ποτά που συντονίζονται με διάφορους τρόπους με το φαγητό. Στη λίστα συναντάς ανάμεσα σε άλλα ένα Νegroni με καφέ, δυόσμο και πιπεριά Φλωρίνης, νόστιμο, μια ιδέα γλυκό, ορεκτικότατο, ό,τι πρέπει για αρχή, ένα κοκτέιλ με νερό από βλίτα, πράσινη πιπεριά, τεκίλα και μεσκάλ –που πολύ το αγάπησα– κι ένα διαφορετικό, φρουτώδες και βοτανικό μαζί, whisky soda με χυμό σταφύλι, τσάι του βουνού και ροδάκινο, που θεωρώ ότι θα κάνει πολλούς φίλους. Ακόμη και κοκτέιλ εμπνευσμένα από τη φατούς και το ταμπουλέ έχουν φτιάξει, ακολουθώντας το λεβαντίνικο πνεύμα της κουζίνας. Το τελευταίο, αρκετά όξινο, δεν παραπέμπει τόσο άμεσα στην αγαπητή σάλατα με το πλιγούρι και τα μυρωδικά (χρειάζεται να φανούν παραπάνω η ντομάτα και ο μαϊντανός), το κοκτέιλ, πάντως, που εμπνεύστηκαν από το παγωτό καϊμάκι με βύσσινο φτιαγμένο με απόσταγμα μαστίχας και ένα ωραίο κόρντιαλ από βύσσινο, είναι… the real thing.

Στο μπαρ φτιάχνουν ιδιαίτερα κοκτέιλ εμπνευσμένα από τη φατούς, το ταμπουλέ, το μελεκούνι ή το γιαούρτι με βύσσινο.

Μπορεί κανείς άνετα να κλείσει το δείπνο του με το εν λόγω κοκτέιλ. Αλλά αν το κάνει θα χάσει το εφέ του στολισμένου με αστεροειδή γλυκάνισο και ξυλάκια κανέλας δίσκου με το θαυμάσιο τρουφάκι σοκολάτας με καρδάμωμο και το παγωτό με πιπέρι αλέπο, και το μπρικάκι με τον λιβανέζικο, αρωματισμένο με καρδάμωμο, καφέ. Τον ανατολίτικο καφέ ομολογουμένως τοv έχουμε συνηθίσει σε περιβάλλον πιο ραχάτικο, με τους ρυθμούς στο ρελαντί, αλλά στην προκειμένη τα πράγματα είναι αλλιώς. Πέμπτη πήγα και το μαγαζί το πέτυχα γεμάτο, πέρα από καθιστούς και με αρκετούς όρθιους με το ποτό τους στο χέρι, και τη μουσική να παίζει αρκετά δυνατά. Την έχει τη βαβούρα της η Ταράτσα, αν θέλεις ήσυχο δείπνο και χάζι στην φεγγαράδα και στον ιερό βράχο, μάλλον είσαι σε λάθος μαγαζί. Διασκέδαση και φαγητό χαζεύουν τη θέα α λa μπρατσέτα εδώ.